Cuma Suresi 4. Ayet

Cuma Suresi, Kur'an-ı Kerim'in 62. suresi olup, Mekke döneminde indirilmiştir. Bu sure, Müslüman toplulukların Cuma namazı ve toplumsal birlikteliği üzerinde yoğunlaşan bir içeriğe sahiptir. Ayet 4, Allah'ın lütuf ve ihsanı ile ilgili bir mesaj taşımakta, bu lütfun dilediğine verildiğine dikkat çekmektedir. Cuma Suresi genel olarak sosyal adalet, toplumsal birlik ve beraberlik, insanlara verilen değer gibi konuları işlerken, bu ayet de bu bağlamda Allah'ın lütuf ve fazlına vurgu yapar. Ayet, iman edenlerin Allah'ın ihsanına ve lütfuna karşı şükür içinde olmaları gerektiğini hatırlatır. Mekke döneminde indirilmesi, bu ayetin inen topluluk üzerinde büyük bir tesiri olduğunu gösterir. Zira bu dönem, Müslümanların zor bir süreçten geçtiği ve toplumsal bağların kuvvetlenmesi gerektiği bir zamandı. Ayetin içeriği, bu toplumsal dayanışmanın ve Allah'ın ihsanının önemini ön plana çıkarır.

Ayetin tecvidi açısından, 'لُطْفٌ' kelimesinde 'med' kuralı bulunmakta; bunun yanı sıra 'أَعْطَى' kelimesinde 'idgam' kuralı uygulanmaktadır.

Ayet içinde geçen kelimelerin Kur'an'daki geçiş sıklığı, bu kelimelerin İslam'daki önemli kavramları temsil etmesi açısından dikkat çekicidir. 'لُطْفٌ' kelimesinin sık kullanımı, Allah'ın rahmet ve lütuf anlayışını vurgulamakta; 'أَعْطَى' kelimesi ise Allah'ın verdiği nimetlerin önemine işaret etmektedir. 'كَبِيرٌ' kelimesi, Allah'ın büyüklüğünü ve O'na olan inancın derinliğini ifade etmektedir. Bu kelimeler, Müslümanların inancında merkezi öneme sahip kavramlardır.