Müminun Suresi 94. Ayet

Mü'minûn Suresi, Mekke'de inen, Hz. Muhammed'in peygamberlik döneminin erken yıllarına tarihlenen bir suredir. Bu sure, inananların özelliklerini, imanın gerekliliklerini ve ahlaki değerleri öne çıkarmaktadır. Ayet 94, dua şeklinde bir ifadeyle inanan bir bireyin, zalim bir topluluk içinde kalmamak için Tanrı’ya yönelttiği bir çağrıdır. Ayet, inananların, Allah’a olan teslimiyetlerini ve O'na yönelmelerini vurgulamakta, aynı zamanda zalimlerin içinde yer almanın getirdiği sıkıntıya dikkat çekmektedir. Ayetin geçtiği sure, genel olarak ahlaki konulara ve kıyamet gününe dair uyarılar içermektedir. Bu bağlamda, zalim topluluklardan uzak durmanın önemi, inananların her zaman Allah’a sığınmaları gerektiği mesajını taşımaktadır. Ayrıca, ayet, bireysel bir dua niteliği taşımakta ve bu durum, toplumsal bir adalet arayışını da öne çıkaran bir dile sahiptir. Dönemin sosyal ve toplumsal yapısı göz önüne alındığında, zalim yönetimlerin ve toplumların karşısında durmak, inananlar için önemli bir tavır olarak belirginleşmektedir.

Ayetin Arapça dil bilgisi bağlamında, önemli kelimeler arasında "رَبِّ (Rabbim)" ifadesi dua eden kişinin Allah’a hitap biçimini, "زَالِمِينَ (zalimler)" kelimesi ise olumsuz bir durumu ifade ederken, "مَعَ (içinde)" kelimesi de yer belirten bir anlam taşımaktadır. Tecvid açısından, ayette "مَعَ" kelimesinin ardından gelen "زَالِمِينَ" ifadesindeki idgam kuralı dikkate değerdir.

Ayet içinde geçen kelimeler, Kur'an'da sıkça kullanılan kelimelerdir. 'رَبِّ (Rabbim)' kelimesi, inanç ve dua bağlamında sıkça yer almakta, bu da Allah’a duyulan bağlılık ve yönelişi göstermektedir. 'زَالِمِينَ (zalimler)' kelimesi, kötü davranışları ve olumsuz kişilikleri işaret ettiği için, adalet ve ahlaki değerlere vurgu yapmaktadır. 'مَعَ (içinde)' kelimesi ise mekân belirten bir ifade olduğu için, toplumsal bağlamda bireyin yerini belirtmektedir.