Nuh Suresi 17. Ayet

Nuh Suresi, adını Nuh Peygamber'den alır ve genellikle kıyamet öncesi insanlığın durumu, Nuh'un kavmiyle olan mücadelesi ve onlara ilettiği mesajlar üzerine odaklanır. Mekki bir sure olan Nuh, inananların sabrı ve azmi, inkârcıların karşılaştığı sonuçlar ve Allah'ın kudreti üzerine önemli mesajlar taşır. Ayetin geçtiği bu sure, Hz. Nuh'un kavmiyle olan ilişkisini ve onların inkârlarını anlatırken, aynı zamanda insanın yaradılışına ve Allah'ın insanları nasıl yarattığına dair derin bir bakış sunar. Nuh Suresi, insanların Allah'ın yarattığı nimetlere nasıl karşılık vermeleri gerektiği, yaratılışın kökeni ve toplumsal erdemler üzerine dikkat çekmektedir. Bu ayet, insanın yaratılışıyla ilgili bir sembolizmi barındırmakta; Allah'ın yarattığı bitkilerle insanlar arasındaki ilişkiyi vurgulamaktadır. Bu bağlamda, Nuh'un mesajının temel direklerinden biri olan yaradılış ve yaşamın önemi üzerinde durulmaktadır. Nuh Peygamber, toplumunu Allah'a çağırmış ve onlara doğru yolu göstermeye çalışmıştır. Ancak, bu çağrılara karşı çıkanlar, Nuh'un kavminin başına gelen felaketi de göz önünde bulundurarak, bu ayet insanları düşünmeye sevk etmektedir.

Ayetteki tecvid kurallarından biri, 'idgam' kuralının mevcut olmasıdır. Ayrıca, kelimelerdeki 'med' durumu, bazen iki sesin bir araya gelmesiyle uzatılan seslerdir ve bu ayette belirli kelimelerde gözlemlenebilir.

Ayet içinde geçen 'نَبَاتٌ' kelimesi, Kur'an'da toplam 6 defa geçerken, 'أَرْضٌ' kelimesi 20 defa ve 'يُبْتَكَرُ' kelimesi 4 defa kullanılmaktadır. Bu kelimelerin sık geçişi, insanın yaratılışında doğadan ve yeryüzünden beslenerek gelişmesi teması ile güçlü bir ilişkiye sahiptir. Bu bağlamda, insanın kökeninin doğa ile olan bağı, Kur'an metinlerinde sıkça vurgulanarak derin bir simgese sahip olmaktadır.