Âl-i İmrân Sûresi 48. Ayet

Âl-i İmrân Suresi, Mekke döneminde inmiş bir sure olup, adını İmrân ailesine atıfta bulunarak almıştır. Genel olarak, bu surenin ana teması İslam’a dair inanç, toplumun manevi ve ahlaki değerleri ile birlikte ahlaki ve kavmi dayanışmayı vurgulamaktadır. Bu ayet de, Hz. İsa'ya yönelik bir bilgiyi ifade eder. Bu bağlamda, Allah'ın Hz. İsa'ya Kitap, hikmet, Tevrat ve İncil öğretmesi, onun ilahi bir görevle donatıldığını ve bu görev çerçevesinde insanlığa rehberlik edeceğini göstermektedir. Resul olarak Hz. İsa'nın aldığı bu ilimler, onun insanları doğru yola yönlendirme ve ulvi değerleri öğretme işlevine işaret eder. Bu ayet, aynı zamanda Allah'ın insanlara bilim, hikmet ve rehberlik sunma iradesinin bir ifadesidir. Ayetin, insanlara bilgi ve hikmetin kaynağını belirtmesi açısından önemli bir yeri vardır. Mekke döneminin sosyal ve siyasi atmosferinde bu tür temalar, Müslüman topluluğun motivasyonunu artırma ve süregeldikleri zorluklar karşısında direncini yükseltme amacı taşımaktadır.

Ayetin önemli kelimeleri arasında 'كتاب' (kitap), 'حكمة' (hikmet), 'توراة' (Tevrat) ve 'إنجيل' (İncil) bulunmaktadır. Bu kelimeler, metinde belirli bir vurgunun ve temanın oluşturulmasında önemli rol oynamaktadır. Tecvid açısından, bu kelimelerin doğru telaffuz edilmesi, duraklama kurallarına ve harflerin birbirine akışına dikkat edilerek gerçekleştirilmelidir.

Bu kelimeler Kur'an'da çeşitli konular etrafında sıkça kullanılmaktadır. 'كتاب' (kitap) kelimesi, genel olarak ilahi mesajların ve öğretilerin kaynağını ifade ederken, 'حكمة' (hikmet) kelimesi, doğru bir yaşam rehberi sağlama bağlamında önemli bir yer tutmaktadır. 'توراة' (Tevrat) ve 'إنجيل' (İncil) kelimeleri, Yahudi ve Hristiyanlıkla ilgili kavramları belirtirken, bu dinlerin tarihsel ve teolojik bağlamda Kur'an içindeki yerine de göndermeler yapmaktadır.