Hûd Sûresi 92. Ayet

Hûd Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir suredir ve genel olarak peygamberler tarihi, insanları Allah’a davet etme çabaları ve kıyametin getireceği son hakkında uyarılar içermektedir. Bu surede, Hz. Şuayb'ın kavmi olan Medyen halkına yaptığı ikazlar ön plandadır. Hûd suresinin 92. ayeti, Hz. Şuayb’ın kavmine yönelik bir hitap şeklindedir ve bu ayette, kavminin kendi aile fertlerine olan saygısının, Allah’a olan saygısından daha fazla olup olmadığı sorgulanmaktadır. Hz. Şuayb, toplumunun Allah’a sırt çevirdiğini ve O’nu unuttuğunu vurgularken, Allah’ın her şeyi kuşattığını belirtmektedir. Bu ayet, insanın sahip olduğu değerleri sorgulaması ve gerçek değerlerin ne olduğu üzerine düşündürmektedir. Aynı zamanda, insanların toplumsal ilişkilerinin Allah’a olan bağlılıkları ile nasıl şekillenmesi gerektiğine dair bir çağrı niteliğindedir. Böylece, bu ayet, hem bireysel hem toplumsal dinamiklerin Allah’a dönük bir şekilde yeniden gözden geçirilmesini teşvik etmektedir.

Ayette, 'مَسْؤُولٌ' kelimesi idgam durumunu gösterirken, 'كَبِيرٌ' kelimesinde ise med kuralları geçerlidir.

Kur'an'da 'رَبٌّ' kelimesi, Allah’ın büyüklüğünü ve insanların O'na karşı sorumluluklarını sürekli hatırlatmak amacıyla sıkça kullanılır. 'قَوْمٌ' kelimesi ise, toplumları ve sosyal ilişkileri tanımlamakta önemli bir yere sahiptir; bu da insanların birlikteliğini ve toplumsal değerlerini ön plana çıkarır. 'أَغْفَلَتُمُ' kelimesinin daha az kullanılması, unutuşun tehlikeleri ve bu tehlikelerin insan hayatındaki etkisine işaret eder. Bu kelimelerin farklı frekansları, Kur'an'ın insanlara hitap ederken kullandığı temaları ve her bir kelimenin taşıdığı derin anlamı gözler önüne sermektedir.