Lokman Suresi 26. Ayet

Lokman Suresi, Mekke döneminde inmiş bir sure olarak, temel olarak ahlaki öğütler ve insanın Allah'a olan ilişkisini vurgulayan mesajlar içermektedir. Lokman Hekim'in oğlu ile olan diyalogları etrafında şekillenen bu sure, insanın bilgiye ve akla yönelmesi, Allah'ın birliğini kabul etmesi konularına değinir. Ayet 26, bu bağlamda, Allah'ın mutlak otoritesini ve her şeyin ona ait olduğunu vurgulamakta; Allah'ın zenginliği ve övülmeye layık oluşu üzerinde durmaktadır. Bu ayet, Allah'ın kudretine ve bağımsızlığına dair net bir ifade sunarak, aynı zamanda insanlara bir yönlendirme işlevi de görmektedir. Yani, gerçek zenginliğin sadece Allah'a ait olduğunu belirtirken, insanların bu gerçeği unutmamaları gerektiğini hatırlatır. Lokman Suresi, bu yönleriyle toplumu bilinçlendirme amacı taşırken, sosyal hayatta Allah'a olan bağlılığın önemini de gözler önüne sermektedir.

Ayetin tecvid kurallarında, 'müstaghni' kelimesinde idgam uygulanmaktadır. Ayrıca, 'hamd' kelimesinde uzatma (med) da bulunmaktadır.

Kur'an'da geçen 'Allah' kelimesi, Tanrı'nın yüceliğini ve birliğini ifade etmek için sıkça kullanılmaktadır. 'Gökler' ve 'yeryüzü' ise Allah'ın yarattığı evrenin bir parçasını ifade eder. Bu kelimelerin geçiş sıklığı, Allah'ın her şeyin yaratıcısı ve sahibi olduğunu vurgulamak amacıyla kullanılmasından kaynaklanmaktadır. 'Şüphesiz' kelimesi, inancın kesinliğini pekiştirmek için önemli bir unsurdur. 'Zengin' kelimesi ise Allah'ın her şeyden müstağni olduğunu ifade eden bir sıfat olarak yer almaktadır.