Mâide Sûresi 76. Ayet

Mâide Sûresi, Medine döneminde inen bir sure olup, genel olarak İslam hukukunu, toplumda adaletin sağlanmasını ve muhalefet edenlerle olan ilişkileri düzenleyen hükümleri içermektedir. Bu sure, müslümanların sosyal, ekonomik ve dini hayatlarını doğrudan etkileyen birçok kural ve prensip barındırır. Ayet 76, Allah’a kulluk etmenin önemi üzerinde durmakta ve insanların kendi inançlarını sorgulamalarını teşvik etmektedir. Bu bağlamda, ayet, insanlara Allah’tan başka varlıkların onlara ne zarar ne de yarar getiremeyeceğini hatırlatarak, yalnızca Allah’a yönelmeleri gerektiğini vurgular. Mekke döneminin tevhid vurgusunu pekiştirerek, Medine döneminin sosyal yapısına uyum sağlamaya ve inanç esaslarını güçlendirmeye yönelik bir mesaj taşımaktadır. Ayet, insanların taptıkları varlıkların gerçek bir güce sahip olmadığını belirtirken, Allah’ın her şeyi işittiği ve bildiği gerçeğini de ortaya koyar. Bu açıdan bakıldığında, Mâide Sûresi'nin bu ayeti, hem bir uyarı hem de bir hatırlatma işlevi görmektedir.

Ayet, Arapça dil bilgisi açısından önemli kelimeler içermektedir. Özellikle, 'تَرَكَ' (bırakmak) ve 'يَسْتَطِيعُ' (gücü yetmek) fiilleri, ayetin bağlamında önemli bir rol oynamaktadır. Ayrıca, 'نَفْعٌ' (fayda) ve 'ضَرٌّ' (zarar) kelimeleri, insanların taptıkları varlıkların niteliklerini tanımlamak için kullanılmıştır. Tecvid açısından, ayetteki med ve idgam gibi bazı kurallar mevcuttur.

Kur'an'da 'اللَّهُ' kelimesi, birçok ayette geçmekte olup, bu da Allah'a olan vurgu ve O'na yapılan çağrının önemini göstermektedir. 'نَفْعٌ' ve 'ضَرٌّ' kelimeleri ise, insan ilişkileri ve inanç sistemleri açısından önemli kavramlar olarak sıkça dile getirilmektedir. Bu kelimelerin kullanımı, insanlara yalnızca Allah'a yönelmeleri ve başkalarına tapmalarının anlamsızlığını anlatan bir bağlamda önemlidir.