Nisâ Sûresi 90. Ayet

Nisâ Suresi, İslam toplumunun sosyal yapısını ve bireyler arasındaki ilişkileri düzenleyen önemli bir dönem metnidir. Medine döneminde inmiş olan bu sure, özellikle aile ilişkileri, miras, kadın hakları ve savaş şartları gibi konulara eğilmektedir. Ayet 90, savaş koşullarına ve barış anlaşmalarına odaklanarak, müslümanların karşılaştığı düşmanca durumlarda nasıl bir tutum sergilemeleri gerektiğine dair hukuki bir çerçeve çizmektedir. Ayetin bağlamı, müslümanların, kendileriyle aralarında anlaşma olan topluluklarla olan ilişkilerini düzenlemekte ve bu tür durumlarda bir dizi kural ve şart sunmaktadır. Ayette, müslümanların savaşma konusunda yalnızca savaş açılan ya da düşmanlık beslenen topluluklara karşı bir tavır alabilecekleri, diğer tarafın barış teklifine açık olmaları durumunda ise onlara karşı bir düşmanlık beslememeleri gerektiği vurgulanmaktadır. Bu, o dönemdeki sosyal ve siyasi konjonktür açısından oldukça önemlidir. Müslümanların, bulundukları coğrafyada birbirleriyle ve çevreleriyle olan ilişkilerini yönlendiren bu tür ayetler, sadece siyasi değil aynı zamanda etik bir rehberlik de sunmaktadır. İslam toplumunun barış, adalet ve karşılıklı saygı üzerine inşa edilmesi gerektiğini vurgulayan bu tür ayetler, günümüzde de barışın önemine dair evrensel bir mesaj taşımaktadır.

Ayetin tecvide dair bazı kuralları bulunmaktadır. Özellikle 'وَإِنْ' kelimesindeki idgam ve 'أَنْ' kelimesindeki med durumu dikkat çekicidir. Ayrıca, cümle akışı içinde 'لَوْ' kelimesinin önceden gelen kelimeyle bağlanması da dikkat edilmesi gereken bir durumdur.

Bu kelimeler Kur'an'da birçok yerde geçmektedir. Özellikle savaş, antlaşma ve barış temaları, İslam toplumu için kritik öneme sahip konulardan biridir. Bu kelimelerin sık kullanılması, Müslümanların yaşamında barışın ve anlaşmanın önemini vurgulamakta ve bu kavramların günlük hayattaki yeri hakkında da bilgi sunmaktadır.