Taha Suresi 120. Ayet

Taha Suresi, Mekke dönemi sırasında inmiş olup, Hz. Musa'nın hayatı ve onunla birlikte gelen mesajları içermektedir. Bu surede, Allah'ın birliğine, peygamberliğine ve insanların sorumluluklarına dair çeşitli temaslar yer almaktadır. Ayet 120, Hz. Âdem'e yönelik bir uyarı olarak, şeytanın ona vesvese verişini ve onun bu vesveseye düşüşünü anlatmaktadır. Bu bağlamda, ayet, insanoğlunun ilk yaratılışı ve şeytanın insan üzerindeki etkisi hakkında önemli bir bilgi sunmaktadır. Şeytanın, Âdem'e, daha önce bilmediği bir ağaç ve saltanat gösterme vaadi, insanın aldanma ve yanıltılma özelliğine dikkat çeker. Bu durum, insanın iradesinin ve seçimlerinin zorluğunu vurgular. Yani, insan, doğru ile yanlışı ayırt etme kabiliyetine sahip olmasına rağmen, yanıltıcı kelimelere kapılabilir. Ayet, insanın iradesi ile şeytanın vesveseleri arasındaki mücadeleyi simgelerken, insanın hangi yolda yürümesi gerektiği konusunda düşünmeye sevk eder. Kur'an'daki pek çok ayetle benzer temaları paylaşan bu ayet, insanın seçimleri üzerinde durarak, insanın özgür iradesinin ve bu irade ile yapılan seçimlerin sonuçlarının önemi üzerinde durur.

Ayet, bazı tecvid kurallarını içermektedir. Mesela, 'وَسْوَسَ' kelimesindeki 's' harfi, önceki harfi kalın seslendirme kuralına dahil olmuştur. Ayrıca, kelimelerdeki nun ile maddi durumu ifade eden harflerin uzatılması gibi med kuralları bulunmaktadır.

Ayet içinde geçen kelimelerin Kur'an'da toplam geçiş sayıları, bu terimlerin önemini vurgulamaktadır. 'Vesvese', insanın içsel mücadelelerini ve şeytanın etkisini simgeler; bu nedenle sıkça kullanılır. 'Ebedilik' ve 'saltanat' ise, insanın arzuladığı sonsuzluk ve güç temalarını ifade etmektedir. Bu kelimeler, insanın hayatta aradığı ve şeytana kapılmadan önceki düşünce biçimlerini anlamak açısından önem taşır.