En'âm Sûresi 116. Ayet

En'âm Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir suredir ve İslam’ın temel inançlarını, ahlak ilkelerini ve sosyal düzeni anlatan önemli mesajlar içermektedir. Bu surede pek çok konu ele alınırken, Allah'ın birliği, peygamberlerin önemi ve ahirete dair gerçekler gibi temel inançlarla birlikte, insanları yanıltan ve yanlış yönlendiren birtakım kavramlar üzerinde de durulmaktadır. Ayet 116, insanın çoğunluğuna uyma eğiliminin tehlikelerine dikkat çekmektedir. Bu bağlamda, yeryüzündeki insanların çoğunun düşünce yapıları, inançları ve davranışlarının yüzeyselliği vurgulanarak, doğru yolda kalmak için bireyin kendi aklını kullanması gerektiği mesajı verilmektedir. Ayet, insanları sadece zannlara ve varsayımlara dayanarak hareket etmekten sakındırmakta, bu tür bir yaklaşımın onları doğru yoldan saptıracağını belirtmektedir. Bu surede, inanan bireylerin güçlü bir şekilde doğru bilgiye ve ilahi rehberliğe yönelmeleri gerektiği mesajı da ön plana çıkmaktadır.

Ayet içerisinde bazı önemli tecvid kuralları gözlemlenmektedir. Örneğin, 'يَتَّبِعُ' kelimesinde idgâm meydana gelmektedir. Ayrıca, 'يُضِلُّكَ' kelimesindeki med, kelimenin okunuşunda belirgin bir uzama gerektirmektedir.

Bu kelimeler, Kur'an'da sıkça kullanılan terimlerdir. 'يَتَّبِعُ' ve 'الْكَثِيرُ' gibi kelimeler, insan davranışlarını ve toplumun genel eğilimlerini ifade etmek için önemlidir. 'كَذَبَ' ve 'الظَّنِّ' ise, özellikle insan ilişkilerindeki güvensizlik ve aldatma temaları açısından sıkça vurgulanmaktadır. Bu kelimelerin tekrarları, toplumsal eleştirinin ve yanlış yönlendirmelerin önemini göstermektedir.