Casiye Suresi 19. Ayet

Câsiye Suresi, Kur'an-ı Kerim'in 45. suresi olup, Mekke döneminde indirilmiştir. Bu sure, genel olarak insanlara Allah'ı hatırlatmayı, O'nun birliğini, kudretini ve insanın bu dünyadaki durumunu ele alır. Câsiye, "diz çökme" anlamına gelir ve insanın Allah karşısındaki acizliğini ifade eder. Bu surede, özellikle inkar edenlerin tutumları, Allah'ın azabının kaçınılmazlığı ve müttakilere olan hitap ön plana çıkmaktadır. Ayet 19, inkarcıların, zalimlerin ve müttakilerin durumunu karşılaştırarak, Allah'ın korumasının sadece takva sahiplerine olduğunu belirtir. Ayet, zalimlerin birbirlerine dost olduğunu, buna karşın Allah'ın, O'na karşı gelmekten sakınanları dost edindiğini vurgular. Câsiye Suresi, genelde insanlara ibret almaları ve Allah'a yönelmeleri için uyarılarda bulunur. Bu bağlamda, ayet, bir uyarı, bir gerçekliği hatırlatma işlevi görmektedir. Hem inkarcıların güçsüzlüğü hem de müttakilerin Allah'ın dostu olmaları arasındaki farkı açığa çıkarmaktadır. Bu bağlamda, insanlara karşı olan tavırlarını gözden geçirmeleri gerektiğini ifade eder.

Ayetin içinde geçen kelimelerden bazıları özel bir öneme sahiptir. 'شَكٌّ' (Şüphe) kelimesi, kesin bir vurguyla inkarcıların durumunu ifade eder. 'ظَالِمِينَ' (Zalimler) ve 'مُتَّقِينَ' (Muttakiler) ise insanın iki karşıt durumu arasında bir karşılaştırmayı temsil eder. Tecvid açısından, ayette bazı kelimelerin öncesinde med ve idgam gibi kurallar mevcuttur.

Ayet içinde geçen kelimelerin Kur'an'daki toplam geçiş sayıları gösterilmektedir. 'شَكٌّ' kelimesi, genellikle inançsızlık ve şüphe konularında sıkça geçmektedir. 'ظَالِمِينَ' kelimesi, zalimlerin toplum içindeki rolünü ve ilişkilerini vurgulamak için sıkça kullanılmaktadır. 'مُتَّقِينَ' ise, takva sahibi olanların Allah katındaki durumunu belirtmek amacıyla ifade edilir. Bu kelimelerin sıklığı, Kur'an'ın genel mesajı olan adalet ve sorumluluk temalarını güçlendirir.