Hûd Sûresi 45. Ayet

Hûd Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir suredir ve içinde çeşitli peygamberlerin kıssalarını barındırmaktadır. Bu sure, insanların birliğine ve Allah'a olan inançlarına vurgu yapmakta, aynı zamanda geçmişteki kavimlerin helaklerinden dersler çıkartılması gerektiğini belirtmektedir. Ayet 45, Nuh peygamberin Allah'a yaptığı bir dua olarak geçmektedir. Nuh, tufan sırasında Allah'a hitaben oğlunun da ailesinden olduğunu belirtmekte ve ona olan inancını ifade etmektedir. Bu isteği, Allah’ın vaadinin gerçeği ve Allah’ın hüküm verme yetisinin üstünlüğü ile birleşmektedir. Nuh'un bu çağrısı, bir baba olarak evladına duyduğu derin bağın ve Allah’a olan sadakatinin bir yansımasıdır. Bu bağlamda ayet, Allah’ın iradesinin insan iradesinin üzerinde olduğunu ve her şeyin O’na ait olduğunu hatırlatır. Nuh'un bu hitabı, insanın karşılaştığı zor durumlarda bile Allah'a yönelmesi gerektiğine dair önemli bir mesaj barındırır.

Ayetin tecvid kuralları arasında idgam ve med bulunmaktadır. İdgam, iki harfin yan yana gelerek birleştirilmesi durumudur. Med ise, uzatma anlamına gelir ve bazı kelimelerde harflerin uzatılması gerektiğini belirtir.

Ayet içindeki kelimelerin Kur'an'da geçen toplam sayıları gösterilmektedir. 'رَبِّ' kelimesi sıkça kullanılarak Allah'a olan bağlılığı ve inancı vurgulamaktadır. 'وَعْدَكَ' kelimesi, Allah'ın verdiği sözün güvenilirliğini belirtirken, 'حَكِيمٍ' kelimesi ise Allah’ın bilgeliğini ve adaletini ifade eder. Bu kelimelerin sık kullanılması, Kur'an'ın genel teması olan Allah'ın mutlak otoritesi ve hükmü konularındaki vurgunun önemine işaret etmektedir.