Kamer Suresi 12. Ayet

Kamer Suresi, adını "Kamer" kelimesinden almakta ve Kur'ân-ı Kerîm'in Mekki surelerinden biridir. Bu sure, genel olarak Allah'ın kudretini ve azametini vurgulayan, geçmiş kavimlerin başına gelen felaketler üzerinden bir uyarı niteliği taşır. Ayetler, uzaktaki geçmişte yaşanan tufan olayı gibi büyük olaylara atıfta bulunarak, insanları Allah'a karşı sorumlulukları konusunda düşünmeye sevk eder. Bu bağlamda, 12. ayet de geçmişteki tufanın bir parçası olarak, yerden fışkıran suların, belirli bir emir doğrultusunda bir araya geldiğini anlatmaktadır. Ayet, hem doğanın işleyişine hem de ilahi iradenin hükmüne dikkat çekmektedir. Mekke döneminde inmiş olması, bu dönemdeki inananlar için bir cesaret kaynağı olmuştur. Aynı zamanda, bu sure genel anlamda toplumlara tarihsel bir ders vermekte ve Allah'ın iradesinin karşısında insan iradesinin zayıflığını ortaya koymaktadır.

Ayetin telaffuzunda, "فَجَّرْنَا" kelimesinde idgam (bitişken seslerin birleştirilmesi) durumu söz konusudur. Ayrıca bazı kelimelerde med (uzatma) kuralları da bulunmaktadır.

Ayet içerisinde geçen kelimelerden "فَجَّرْنَا" (fışkırttık) kelimesi, özellikle su kaynaklarının açılmasıyla ilgili anlatımlarda sıkça kullanılan bir terimdir ve bu, doğanın gücünü simgeler. "مَاءٍ" (su) kelimesi, birçok surede geçmekte olup, yaşamın ve bereketin simgesi olarak önemli bir yere sahiptir. "أَمْرٍ" (emir) kelimesi ise Allah'ın her şeyi kontrol ettiğini ifade eder, bu yüzden de sıklıkla kullanılır. Bu kelimelerin tekrarları, Kur'an'ın temel temalarını, özellikle Allah'ın kudretini ve iradesini vurgulamak için önemlidir.