Nahl Suresi 4. Ayet

Nahl Suresi, Kur'an'ın 16. suresi olup Mekke döneminde inmiştir. Bu sure, genel olarak Allah'ın varlığı, birliği ve insanlar üzerindeki nimetleri üzerine yoğunlaşan temalar içermektedir. Ayet 4, insanın yaratılması konusunu ele almakta, insanın yaratılışındaki başlangıcı vurgularken, aynı zamanda insanların Allah'a karşı sergiledikleri olumsuz tutumlara da dikkat çekmektedir. Bu bağlamda, ayetin ruhu, insanın kökeninden gelen bir düşmanlık ve karşıtlık durumu üzerinde durmaktadır. İnsan, başlangıçta basit bir varlık olarak yaratılmasına rağmen, sonradan bu yaratılışın özünü unutarak ya da göz ardı ederek düşmanlık sergileyebilmektedir. Nahl suresi, insanın yaratılışıyla ilgili birçok unsuru ele alırken, insanın bu yaratılışına karşı nasıl bir tutum sergilediğini irdelemekte ve Allah'ın kudretine işaret etmektedir.

Ayetin içinde geçen kelimelerdeki tecvid kurallarına bakıldığında, 'خَلَقَ' kelimesi zamm-ı mükesser (kısa ses) ile okunduğunda 'kısa' olarak ifade edilir. Ayrıca, 'عَدُوًّا' kelimesindeki 'ادغام' kuralı, harflerin birleşerek okunmasına işaret etmektedir.

Ayet içinde geçen 'خَلَقَ', 'إِنْسَانًا' ve 'مِن نُطْفَةٍ' kelimeleri, Kur'an'da belirli sıklıklarla geçmektedir. 'خَلَقَ' kelimesi, Allah'ın yaratma eylemini vurguladığı için sıkça kullanılmaktadır. 'إِنْسَانًا' ise insanın önemini ve onun yaratılışına atıfta bulunmak amacıyla sıkça geçmektedir. 'مِن نُطْفَةٍ' kelimesinin kullanımı ise insanın kökeninin ne olduğu ve bu yaratılışın ne denli önemli olduğu konusundaki vurgu ile alakalıdır.