Zümer Suresi 64. Ayet

Zümer Suresi, Mekke döneminde inmiş olup, genel olarak tevhid, Allah'ın birliği ve O'na ibadet konularını işlemektedir. Bu sure, inançsızların ve şirk koşanların eleştirisini içerir ve müminlere doğru bir yol göstermeyi amaçlar. Ayet 64 ise, bir tür retorik soruyla, inkar edenlerin Allah'tan başkasına ibadet edilmesini istemelerinin mantıksız olduğunu ortaya koymaktadır. Bu bağlamda, ayet, inanç ve ibadet konusunda bir ayrım yaparak, yalnızca Allah'a kulluğun önemini vurgular. Sure, özünde Allah'a güven, itaat ve bağlılık hakkında derin mesajlar taşımaktadır. İfade edilen bu durum, Mekke'deki müşriklerin tutumlarına karşı bir cevap niteliğindedir. Dolayısıyla bu ayet, inananların Allah'a olan bağlılıklarını ve bu bağlılığın dışındaki düşünceleri reddetmelerinin gerekliliğini vurgulamakta temel bir role sahiptir.

Ayet içinde, "قُلْ" (De ki) ifadesi, hitap ve yanıt verme anlamında kullanılarak ifadenin başlangıcını oluşturur. "الْجَاهِلِينَ" (Cahiller) kelimesi, hedef kitleyi tanımlarken bir sıfat olarak kullanılır. "تَعْبُدُونَ" (Kulluk etmem) ise fiil olarak, ibadet etme eylemini belirtir. Ayetteki önemli tecvid kuralları arasında 'idgam' ve 'med' kuralları dikkate değer. Örneğin, 'قُلْ' ifadesi ile 'أَلَّذِينَ' kelimesinin birleşiminde 'idgam' kuralı uygulanmaktadır.

Ayet içinde geçen kelimeler, Kur'an'da belirli bir sıklıkta yer almaktadır. "قُلْ" (De ki), iletişim ve hitap açısından sık kullanılan bir ifade olduğundan, Kur'an boyunca 30 defa geçmektedir. "جَاهِلِينَ" (Cahiller) kelimesi ise, bilgi eksikliği ve cehalet durumunu vurgulamak amacıyla 5 defa kullanılmıştır. "تَعْبُدُونَ" (Kulluk etmem) kelimesi de, ibadet etmekle ilgili vurgulama ve sorgulama amacıyla 10 defa geçmektedir. Bu kelimelerin sıklığı, Kur'an'da tevhid ve ibadet konusunun önemini ve bu konulara yönelik eleştiriyi artıran bir bağlamda anlam kazanır.