Abese Suresi 27. Ayet

Abese Suresi, Mekke'de inmiş olan bir sure olup, Kur'an-ı Kerim'in 80. suresidir. Bu surede, Allah'ın insanlara olan lütfu ve yarattığı nimetler üzerinde durulmaktadır. Ayet 27, özellikle doğal zenginlikleri ve bunun insanların yararına nasıl kullanılabileceğini ifade etmektedir. Ayetin genel bağlamı, Allah'ın yaratma kudretini ve insanların bu nimetlerden nasıl yararlanacaklarını anlatan bir içerik sunar. Bu sure, insanları düşünmeye, yaratıcının kudretini anlamaya ve onun nimetlerine şükretmeye yönlendirmektedir. Mekki bir sure olmasından dolayı, inanç ve ahlak konuları üzerinde yoğunlaşmakta; insanlar arası ilişkiler ve sosyal adalet gibi temalar işlemektedir. Ayet 27, tarımsal üretim ve insanların geçim kaynaklarıyla ilgili önemli bilgiler sunarak, insanların doğaya olan bağlılıklarını ve ona karşı sorumluluklarını hatırlatmaktadır.

Ayetin içinde geçen kelimeler, tarım ve doğa ile ilgili terimlerdir. 'دَانَةٌ' (dane) kelimesi, tarımsal ürünleri ifade eden bir terimdir. 'بَتَةً' (bitirmek) ise, bir şeyin sona ermesini veya olgunlaşmasını anlatır. 'أَرْضٌ' (toprak) kelimesi ise, bu ürünlerin yetiştiği yeri işaret eder. Tecvid açısından, ayette med ve idgam kuralları içeren kelimeler mevcuttur.

Kur'an'da geçen kelimelerden 'دَانَةٌ' (dane) kelimesi toplamda 11 defa geçmektedir. Bu kelime, tarımsal ürünlerin geniş bir yer kapladığı ve insanların geçim kaynaklarıyla ilgili olduğu için sıkça kullanılmaktadır. 'أَرْضٌ' (toprak) kelimesi, 20 defa geçer; bu da toprağın insan yaşamındaki önemini vurgulamaktadır. 'بَتَةً' (bitirmek) kelimesi ise 5 defa geçer ve bu kelime, bir şeyin sona ermesi veya tamamlanması anlamında kullanılır. Bu kelimelerin sık geçmesi, tarım, doğa ve insan ilişkisini anlatan temaların Kur'an'da ne kadar önemli olduğunu göstermektedir.