Adiyat Suresi 6. Ayet

Adiyat Suresi, Mekke döneminde inmiştir ve başlıca insanın nankörlüğünü ele alır. Bu sure, atların savaşta gösterdiği cesareti ve hızını tasvir ederek, insanların Allah'a karşı olan nankörlüklerini vurgulamaktadır. Ayet 6, insanın Rabbine karşı inatçı ve nankör olduğuna dair kesin bir ifade sunarak, genel bağlamda insanın yaratılışına ve ona verilen nimetlere karşı duyarsızlığını ortaya koyar. Sure, insanın kendi ihtiyaçları ve çıkarları doğrultusunda hareket etme eğiliminde olduğunu gösterirken, aynı zamanda Allah'a olan şükran ve bağlılık duygusunu sorgular. Bu durum, insanın kendi zaaflarını ve güçlü yönlerini anlamasını sağlayan bir uyarı niteliğindedir. Adiyat Suresi, insanların savaşçı ruhunu ve cesaretini öne çıkarırken, bu özelliklerin yanında nankörlüğü ve unutkanlığı da hatırlatmaktadır. Bu ayet, insanın sahip olduğu nimetleri göz ardı etmemesi gerektiğini vurgularken, aynı zamanda Allah'a karşı duyulan sorumluluğun önemine de dikkat çeker.

Ayetin telaffuzunda dikkat çeken tecvid kurallarından biri idgam'dır. Ayrıca 'نَكَادَ' kelimesinde med kuralı uygulanmaktadır.

Kelime 'إنسان' Kur'an'da sıkça geçerken, insanın yaratılışını, sorumluluklarını ve nankörlüğünü ifade etmek için önemli bir terimdir. 'رب' kelimesi, Allah'ın yüceliğini ve insanlarla olan ilişkisini vurgulamak amacıyla sıkça kullanılmaktadır, bu da insanın Rabine olan bağlılığını ve karşılaştığı sorumlulukları hatırlatır. 'نَكَادَ' kelimesinin kullanımı ise, nankörlük temasını öne çıkartmak için tercih edilmiştir. Bu kelimelerin farklı bağlamlarda sıkça kullanılması, Kur'an'ın ana mesajlarını pekiştirmektedir.