اٰلِ عِمْرٰنَ

Âl-i İmrân Sûresi 117. Ayet

مَثَلُ

مَا

يُنْفِقُونَ

ف۪ي

هٰذِهِ

الْحَيٰوةِ

الدُّنْيَا

كَمَثَلِ

ر۪يحٍ

ف۪يهَا

صِرٌّ

اَصَابَتْ

حَرْثَ

قَوْمٍ

ظَلَمُٓوا

اَنْفُسَهُمْ

فَاَهْلَكَتْهُۜ

وَمَا

ظَلَمَهُمُ

اللّٰهُ

وَلٰكِنْ

اَنْفُسَهُمْ

يَظْلِمُونَ

١١٧

Meśelu mâ yunfikûne fî hâżihi-lhayâti-ddunyâ kemeśeli rîhin fîhâ sirrun asâbet harśe kavmin zalemû enfusehum feehleket(hu)(c) vemâ zalemehumu(A)llâhu velâkin enfusehum yazlimûn(e)

Onların bu dünya hayatında harcadıkları malların durumu, kendilerine zulmeden bir topluluğun ekinlerini vurup mahveden kavurucu ve soğuk bir rüzgarın durumu gibidir. Allah onlara zulmetmedi. Fakat onlar kendi kendilerine zulmediyorlar.