Âl-i İmrân Sûresi 60. Ayet

Âl-i İmrân Suresi, adını Hz. İmran'ın ailesinden alır ve Mekke döneminde inmiştir. Genelde tevhid, peygamberlik ve ahiret inancı temalarını işler. Bu sure, müminlere Allah’ın birliğini, peygamberlerin gönderiliş amacını ve onların hayatlarından dersler çıkarmayı öğütler. Ayet 60, özellikle Hz. İsa'nın yaratılışı ve onunla ilgili inanç konularını ele alarak, müminlerin bu konularda şüpheye yer vermemeleri gerektiğini vurgular. Ayet, gerçeklerin Allah'tan geldiğini ifade ederek, inananları cesaretlendirir ve onları şüpheci bir tutumdan sakındırır. Mekke döneminde inmiş olması, toplumun temel inançlarını pekiştirme gayesi taşımaktadır. Bu bağlamda, ayet, inancın sağlam temeller üzerine inşa edilmesi gerektiğini ve her türlü şüpheden uzak durulması gerektiğini anlatır.

Ayet, birkaç önemli dil bilgisi kuralı içermektedir. Örneğin, 'حق' kelimesi, 'hakkın' anlamında kullanılırken, 'رب' kelimesi de 'Rab' anlamındaki bir isimdir. Ayetin akışında bazı idgam kuralları dikkat çekmektedir. 'شک' kelimesinin anlamı ise 'şüphe'dir ve burada inananların dikkat etmesi gereken bir durumu ifade etmektedir.

Bu kelimeler Kur'an'da sıkça geçmektedir. 'حق' kelimesi, Allah'ın gerçekliği ve varlığının tanınmasını vurgulamak için sıkça kullanılırken; 'رب', Allah’ın yüceliğini ve O'na olan bağlılığı ifade eder. 'شک' kelimesi ise, inançta tereddüt veya kuşku durumunu simgeler. Bu kavramların sık kullanımı, inanç ve ibadet konularında kararlılığı ve doğruluğu ön plana çıkarmayı amaçlar.