A'râf Sûresi 127. Ayet

A'râf Suresi, Mekke döneminde inmiş olup, genel olarak insanlık tarihi, peygamberlerin gönderilişi, ahlaki değerler ve toplumun düzeltilmesi üzerine yoğunlaşmaktadır. Bu surede, Hz. Musa'nın dönemine, Firavun ve onun kavminin tutumlarına yer verilmektedir. Ayet 127, Firavun’un kavminin ileri gelenlerinin Hz. Musa ve Israiloğulları'na karşı duyduğu kin ve nefretin bir yansımasıdır. Ayette, Firavun’un halkındaki yöneticilerin, Musa’yı serbest bırakmanın olası sonuçları üzerinde tartışmalar yaptığı görülmektedir. Onlar, Musa'nın serbest bırakılması durumunda toplumda fesat çıkacağı ve ilahlara saygının yok olacağı endişesini taşımaktadırlar. Bu durum, Firavun’un daha önce uygulamaya koyduğu sert politikaların bir devamıdır. Firavun, onların tehditlerine karşılık olarak, kendi zalimce tavırlarını sürdürme kararlılığını gösterir; oğullarını öldürme ve kadınlarını sağ bırakma politikasıyla, gücünü koruma çabasını sürdürmektedir. Bu ayet, otoriter rejimlerin düşünsel temellerini sorgulamak ve insan hakları ihlalleri üzerine bir eleştiri niteliği taşımaktadır. Dolayısıyla, bu bağlamda ayet, hem tarihi bir olayın aktarımını hem de sosyal adalet ile ilgili evrensel bir mesajı içermektedir.

Ayetin okunmasında dikkat edilmesi gereken tecvid kuralları arasında, bazı harflerin birbirine katılması, idgam, med ve diğer kurallar bulunmaktadır. Özellikle, 'فَسَادَ' kelimesinde med, 'كَاهِرٌ' kelimesinde ise idgam söz konusudur.

Bu kelimeler, Kur'an'da sıkça geçerek, sosyal ve tarihsel konularda önemli temaları temsil etmektedir. 'Firavun' kelimesinin bu kadar çok geçmesi, onun tarihsel rolünü vurgularken, 'fesat' ve 'ezici' gibi terimler ise, adaletin ve insan haklarının ihlali konularını ön plana çıkarmaktadır. Bu kelimeler, otoriter rejimlerin ve güç mücadelelerinin getirdiği olumsuz etkileri dile getirmektedir.