A'râf Sûresi 156. Ayet

A'raf Suresi, Mekke'de inen ve genel olarak insan ilişkileri, ahlaki değerler, peygamberler ve onların toplumları üzerindeki etkileri gibi konuları ele alan bir suredir. Bu sure, insanın yaratılışından itibaren aldığı eğitim, peygamberlerin mesajları ve insanın bu mesajlara olan tepkileri üzerinde durmaktadır. Ayet 156, bir dua örneği olarak karşımıza çıkar ve insanların Allah'a karşı hissettikleri ihtiyaç ve beklentileri dile getirmektedir. Bu bağlamda, insanlık için iki dünya arasındaki dengeyi, Allah'ın rahmetini ve bu rahmetten nasıl faydalanabileceklerini ifade eder. Ayette 'rahmetim her şeyi kapsar' ifadesi, Allah'ın merhametinin genişliğini ve insanlara olan sevgisini vurgularken; 'azabım var' ifadesi de, Allah'ın adaletini temsil eder. Bu ayet, müminlerin Allah'a yönelmeleri ve O'na karşı duydukları güveni pekiştirmektedir. İnsanoğlunun bu dünyada ve ahirette olumlu bir hayat sürmelerini talep etmesi, onların Allah'a olan inançlarının bir yansımasıdır. Mekke dönemindeki insanları bilgilendirme ve eğitme amacı güden bu ayet, zamanla her bireyin kendine rehber edinmesi gereken bir ders niteliği taşımaktadır.

Ayetin tecvid kuralları arasında, 'rahmetim' kelimesinin sonundaki 'm' harfi, kendisinden önceki harf ile idgam (bir harfin diğerine bağlanması) kuralına tabidir. Ayrıca, 'azabım' kelimesinde med (uzatma) kuralı bulunmaktadır. Bu durumlar, ayetin tilavetinde dikkat edilmesi gereken önemli kurallardandır.

Ayetin içinde geçen 'rahmet', 'azab', ve 'zekat' kelimeleri Kur'an'da sıkça yer almaktadır. 'Rahmet', Allah'ın insanlara karşı duyduğu merhametin önemini vurguladığı için sıkça geçmektedir. 'Azab' ise, Allah'ın adaletinin tecelli ettiği durumları ifade eder ve bu nedenle belirli ayetlerde yer alır. 'Zekat' kelimesi ise, toplumun sosyal adaletini sağlamak, muhtaçlara yardım etmek amacıyla verilen mali yardımı ifade eder. Bu kelimelerin sık kullanılması, İslam ahlakı ve toplumsal sorumluluk anlayışının bir yansıması olarak değerlendirilebilir.