Bakara Suresi 166. Ayet

Bakara Suresi, Kur'an-ı Kerim'in en uzun suresi olup, birçok konuya değinmektedir. Mekke döneminde inen bu sure, inanç, ibadet, ahlak, sosyal ve ekonomik meseleler gibi geniş bir yelpazeyi kapsamaktadır. Ayet 166, insanların ahiret gününde, kendilerine uyulan kişilerin azabı gördüklerinde, kendilerine uyanlardan uzaklaştıklarını ve aralarındaki bağların kopacağını ifade etmektedir. Bu bağlamda, ayet, insan ilişkilerinin, özellikle de liderlik ilişkilerinin, ahiret açısından nasıl bir durum alacağını vurgular. Bu, insanların dünya hayatındaki tercihlerinin sonuçları ile karşılaşacaklarına dair bir hatırlatmadır. Ayet, genel olarak insanları, dünya hayatında doğru seçimler yapmaya teşvik etmektedir. Sure, müminlere ve inkar edenlere karşı bir uyarı mahiyeti taşır.

Ayet, med ve idgam gibi tecvid kurallarını içermektedir. Yazılışında bazı harflerin uzatılması (med) ve birleşik okuma (idgam) durumları gözlemlenebilir.

Ayet içinde geçen kelimelerin Kur'an'daki geçiş sayıları, bu kelimelerin önemli kavramları temsil ettiğini göstermektedir. Özellikle 'azap' kelimesi, hem dünya hem de ahiret bağlamında sıkça kullanılan bir terimdir. Bu kelimenin fazla kullanılması, insanlara ahiret gerçeğini hatırlatmak ve onları doğru yolda yönlendirmek amacıyla önemlidir. 'Uyulanlar' ve 'uzaklaşmak' gibi ifadeler, insani ilişkilerin geçiciliğini ve ahiret günündeki durumları vurgulamak için tercih edilmiştir.