Casiye Suresi 24. Ayet

Câsiye Suresi, Mekke döneminde inmiş ve özellikle insanın yaratılışı, yaşamın anlamı, Allah'ın varlığı ve birliğine dair deliller üzerine yoğunlaşmıştır. Bu surede, insanlar arasında inançsızlık, inkâr ve sorgulama temaları işlenmektedir. Ayet 24, inkârcıların dünya hayatına dair görüşlerini ifade ederken, yaşam ve ölüm konusundaki cehaletlerini de ortaya koymaktadır. Ayette bahsedilen 'ne var ki dünya hayatımızdır' ifadesi, ahiret inancının reddedilmesi ve zamanın insanların sonunu getiren en önemli etken olarak görülmesi, inkârcıların düşüncelerinin temelini oluşturur. Câsiye Suresi'nde, insanlara akıllarını kullanmaları ve yaratılışın delillerine yönelmeleri gerektiği mesajı verilmektedir. Ayette, insanların sadece zannettiği ve bu konuda pek bir bilgileri olmadığı vurgulanarak, yaşamın geçiciliği ve gerçek bilginin kaynağı olan ilahi vahiy ön plana çıkarılmaktadır. Ayrıca, inkârcıların sanal bir yaşam anlayışına sahip olduğu ve bu anlayışın sonuçlarının da sorgulanması gerektiği belirtilmektedir.

Ayet, 'عَيشَةً' (yaşayış) ve 'مَوْتٌ' (ölüm) gibi temel kavramları içerir. Bu kelimeler, yaşam ve ölüm gibi insan tecrübesinin en temel unsurlarını ifade eder. Ayrıca 'زَمَانٌ' (zaman) kelimesinin kullanımı, inkârcıların yaşamı anlamlandırma biçimlerini ortaya koyar. Tecvid kuralları açısından, ayette 'إِذَا' kelimesinde idgam (bir harfin diğerine katılması) durumu dikkat çekmektedir.

Ayet içerisinde geçen 'عَيشَةً' (yaşayış), 'مَوْتٌ' (ölüm) ve 'زَمَانٌ' (zaman) kelimeleri, Kur'an'da çeşitli ayetlerde farklı bağlamlarda kullanılmıştır. Bu kelimelerin sık kullanılması, insan yaşamının temel unsurlarını ve insanın dünya üzerindeki geçici durumunu vurgulamak içindir. Özellikle 'zaman' kelimesinin tekrarı, zamanın geçiciliği ve insanın bu konuda ne kadar yanılgıya düştüğünü ifade etme amacı taşır. Bu kelimeler, insanın varlık sebebini ve ahiret inancının önemini ortaya koyan bir dil oluşturur.