Duhan Suresi 29. Ayet

Duhan Suresi, Mekki bir sure olup, genel olarak Allah'ın kudretine, ahiret gününe ve geçmişteki kavimlerin helak edilişlerine dair uyarılar içermektedir. Bu sure, bireylere ve topluluklara ibret verici bir mesaj taşır. Duhan Suresi'nin 29. ayeti ise, geçmişte helak olan bir kavmin ardından göklerin ve yerin ağlamadığını ifade eder. Bu bağlamda, ayet, bir uyarı niteliğindedir. Ayetin mesajı, bu kavimlerin işlediği günahlardan dolayı bir azap ile karşılaştıklarının ve bu yüzden göklerin ve yerlerin onlara yas tutmadığını belirtmektedir. Özellikle bu ayet, inananların Allah’a karşı sorumlulukları ve geçmişteki kavimlerin sonları hakkında düşünmelerini teşvik eder. Mekke döneminde inen bu sure, inananlara ve inanmayanlara yönelik güçlü bir hatırlatıcıdır. Ayet, aynı zamanda Allah’ın iradesinin her şey üzerinde etkili olduğunu, bir kavmin sona erdiğinde, bunun ardından doğanın da bir tepki vermediğine dikkat çekmektedir. Ayette geçen ‘mühlet verilmedi’ ifadesi, bu kavmin affedilme şansının kalmadığını ve artık geri dönüşü olmayan bir sona ulaştıklarını göstermektedir.

Ayet, dil bilgisi açısından basit bir yapıya sahiptir. 'مَا' kelimesi, olumsuzluk anlamı taşıyan bir kelime olarak ayetteki 'gök' ve 'yer' ifadeleriyle birlikte kullanılmıştır. 'بَكَى' fiili ise, geçmiş zamanda kullanılan bir fiil olarak gök ve yerin ağlama eylemini ifade eder. Ayrıca, 'مُهْلَة' kelimesi, ayette bir süre tanınmadığı anlamında kullanılmıştır.

Bu kelimeler, Kur'an'da sıkça kullanılan kelimelerdir. 'مَا' kelimesi, olumsuzluk ve soru anlamlarında yaygın bir şekilde kullanılırken, 'سَمَاء' ve 'أَرْض' kelimeleri ise, yaratılışın ve doğanın unsurlarını ifade etmekte önemlidir. Bu kelimelerin sıkça yer alması, Kur'an'ın mesajını anlamada ve Allah’ın kudretini vurgulamada önemli bir rol oynamaktadır.