Enbiya Suresi 102. Ayet

Enbiya Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir suredir ve genel olarak peygamberlerin risaletine, insanlığın yaratılışına ve ahirete dair konuları ele almaktadır. Bu surede Allah'ın varlığının delilleri, peygamberlerin gönderilişinin hikmetleri, ahirete dair bilgiler ve insanın sorumlulukları gibi temalar kapsamlı bir şekilde işlenmektedir. 102. ayette, ahiretteki durumu ifade eden bir mecra olarak cehennemden bahsedilmektedir. Bu ayet, cehennemdeki azap ve onu hissetmeme durumu üzerinde durmaktadır. Söz konusu ayette, belirli bir grup insanın cehennemin sesini duymayacağı, bu durumun da onların ruh hali ile ilişkili olduğu belirtilmektedir. Bu bağlamda, bu ayet, cehennemin korkunçluğundan uzak olan bir kısım insanın, kendi arzularına ve isteklerine odaklanmış bir şekilde daimi olarak kalacağına işaret etmektedir. Bu ayet, insanların dünyada iken yaptıkları tercihlerinin sonuçlarına dair bir uyarı niteliği taşırken, aynı zamanda cehennemin varlığına ve buradaki azabın gerçekliğine de vurgu yapmaktadır.

Bu ayette geçen önemli kelimeler arasında 'hışıltı', 'canlarının istediği' ve 'ebedî' yer almaktadır. 'Hışıltı', cehennemin çıkardığı sesin anlamına gelirken, 'canlarının istediği' ifadesi, insanların arzuladıkları şeyler için bir atıf yapmaktadır. 'Ebedî' kelimesi ise, bu durumun kalıcılığını vurgulamak için kullanılmaktadır. Ayetteki bazı kelimelerde tecvid kuralları uygulanmaktadır; örneğin, 'hışıltı' kelimesinin 'h' sesi ince bir şekilde okunmalıdır.

Ayet içinde geçen kelimelerin Kur'an'da geçiş sıklıkları incelendiğinde, 'can' kelimesinin 8 defa geçtiği görülmektedir. Bu kelimenin sık geçişi, insanın doğası ve arzularıyla ilgili kavramların önemine işaret etmektedir. 'Hışıltı' kelimesi ise, cehennemin korkutucu sesini temsil ettiğinden, bu kelimenin de 2 defa kullanılması dikkat çekicidir. 'Ebedî' kelimesinin nadir kullanımı, onun kalıcılık anlamına gelen özel bir kavram olarak Kur'an'da yer aldığını göstermektedir.