Enbiya Suresi 107. Ayet

Enbiya Suresi, peygamberler tarihine ve insanların yaratılışına dair önemli konuları işlemektedir. Mekki bir sure olarak, inanç esaslarını ve Allah’ın kudretini vurgulayan ayetler ile doludur. Bu surede özellikle Resulullah'ın (s.a.v) gönderilişine vurgu yapılmakta ve onun rahmet olarak insanlığa sunulduğu belirtilmektedir. Ayet 107, bu bağlamda dikkat çekici bir konuyu ele alır, zira peygamberlik görevinin bir merhamet ve rahmet yönü olduğunu ortaya koyar. Ayette, Hz. Muhammed'in (s.a.v) yalnızca bir elçi olarak değil, aynı zamanda insanlığa bir rahmet olarak gönderildiği belirtilmektedir. Bu durum, Kur'an'ın genel mesajı olan insanlığa rehberlik ve merhamet anlayışını pekiştirmektedir. Peygamberlerin özelliği olan rahmet ve merhamet, bu surede de öne çıkmakta ve bu vasfın Hz. Muhammed’le birlikte nasıl tüm alemlere yayıldığı anlatılmaktadır. Bu sure, hem müminler hem de diğer insanlar için bir aydınlatma ve rehberlik kaynağı olma işlevini üstlenmektedir.

Ayetin dil bilgisi açısından önemli kelimeleri arasında 'rahmet' (رحمة), 'ancak' (إلاّ) ve 'gönderdik' (أرسلنا) yer almaktadır. Bu kelimeler, ayetin anlamını oluşturan temel unsurlardır. Ayrıca, ayetteki bazı kelimelerde med ve idgam gibi tecvid kuralları bulunmaktadır. Örneğin, 'rahmet' kelimesinde med kuralı uygulanmaktadır.

Ayet içinde geçen kelimeler, Kur'an'da sıkça kullanılan terimlerdir. Özellikle 'rahmet' kelimesi, merhameti ve Allah’ın insanlara olan sevgisini temsil eder. Bu kelimenin sık kullanılması, Kur'an’ın ana temalarından biri olan rahmet ve merhamet anlayışının ne denli önemli olduğunu gösterir. 'Ancak' kelimesi, özel bir koşul belirtmek için kullanıldığından, ayetin anlamını güçlendirmektedir. 'Gönderdik' kelimesi ise, peygamberliğin bir görev olduğunu ifade eder ve bu görevle birlikte gelen sorumlulukları belirtmektedir.