Enbiya Suresi 110. Ayet

Enbiya Suresi, adını, Allah'ın peygamberlerini ve onların gönderdikleri mesajları anlatmasından alır. Mekke döneminde inen bu surede, Allah'ın varlığı, birliği, peygamberlerin gönderilişi ve insanların bu peygamberlere karşı tutumları üzerine yoğunlaşılmaktadır. Ayet 110, Allah'ın insanların kalplerinde sakladıkları ve açıkça söyledikleri her şeyi bildiğini vurgular. Bu bağlamda, ayet, insanların içsel düşüncelerinin ve dışa vurduklarının Allah tarafından bilindiğini ifade eder. Enbiya Suresi genel olarak, Allah'ın kudreti, peygamberlerin misyonu ve insanların sorumlulukları üzerinde durur. Bu ayet ise, genel temanın bir parçası olarak, insanın tutumlarının ve kalbinden geçenlerin sorgulanmasını teşvik eder.

Ayet, dil bilgisi açısından dikkat çeken unsurlar içerir. "يَعْلَمُ" fiili, Allah'ın bilme eylemini ifade ederken, burada mastar formuyla kullanılır. "قَوْلًا" ifadesi ise sözün iki farklı hali arasında bir bağ kurmaktadır. Ayrıca, ayetteki kelimeler arasında med harfleri ve idgam gibi tecvid kuralları da gözlemlenebilir.

Bu kelimeler, Kur'an'da sıkça kullanılan temel kavramlardır. 'قَوْلًا' kelimesi, insan ilişkileri ve iletişim teması etrafında önemli bir yer tutarken, 'مَكَنَ' gizlilik ve içsel düşünceleri temsil eder. 'يَعْلَمُ' ise Allah'ın her şeyi bilmesi temasını vurgular ve bu kelimelerin çok kullanılmasının, insan ilişkileri ve Allah'ın kudretini ifade etme ihtiyacından kaynaklandığı söylenebilir.