Enbiya Suresi 14. Ayet

Enbiya Suresi, Mekke döneminde inmiştir ve genel olarak peygamberlerin hayatları, toplulukların ibret alması gereken olaylar ve Allah'ın birliği üzerine yoğunlaşmaktadır. Bu sure, inkarcıların peygamberlere karşı tutumunu, Allah'ın yüceliğini ve kıyamet gününü hatırlatarak, insanları uyarmak amacı gütmektedir. 14. ayet, bir kıyamet sahnesi tasvir edilmektedir. İnkarcıların, yaptıkları zulüm ve haksızlıkların sonuçlarını anladıkları bir anı ifade eder. Onlar, azap ile yüzleştiklerinde, kendi durumlarına üzülerek, 'Vay halimize!' diyerek pişmanlıklarını dile getirirler. Bu ayet, insanlara yapmış oldukları eylemlerin sonuçlarını düşünmeleri gerektiğini hatırlatır ve ahiretteki hesap gününün kaçınılmaz olduğunu vurgular. Ayetin yer aldığı Enbiya suresi, Allah'ın büyüklüğünü ve insanın acizliğini gözler önüne sererken, bu tür tutumların toplumsal sonuçlarını da ifade eder. Ayetin genel mesajı, zulüm ve haksızlık yapmanın sonuçlarının ne denli ağır olabileceğine dikkat çekmektedir.

Ayet, Arapça dil bilgisi açısından bazı önemli tecvid kuralları içerir. Özellikle, 'ذَٰلِمِينَ' kelimesindeki 'م' harfi, med harfi konumundadır. Bunun yanı sıra, ayetteki bazı kelimelerde idgam kuralları uygulanmış olabilir.

Ayet içinde yer alan 'ذَٰلِمِينَ', 'أَيْوَاهُ' ve 'بِالْحَقِّ' kelimeleri, Kur'an'da sıkça kullanılan kelimelerdir. Bu kelimeler, özellikle zulüm, haksızlık ve pişmanlık temalarını ifade eden ayetlerde sıklıkla geçmektedir. 'ذَٰلِمِينَ' kelimesi, adaletin önemini ve zalimlerin durumunu vurgulamak için kullanılırken, 'أَيْوَاهُ' kelimesi pişmanlık ve üzüntü ifade eden bir terim olarak öne çıkmaktadır. 'بِالْحَقِّ' ise, bir durumu gerçek olarak kabul etme ve doğruluğu ifade etme anlamında kullanılır.