Enbiya Suresi 2. Ayet

Enbiya Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir suredir ve adını, içindeki peygamberlerden (enbiya) almıştır. Bu surede, Allah'ın varlığı, birliği, peygamberlerin gönderilişi ve inkâr edenlerin sonu gibi temalar işlenmektedir. Ayet 2, insanların dine karşı tutumlarını ele almaktadır. İnsanlar Rablerinden gelen her yeni öğüdü eğlence olarak görmekte ve bu uyarılara karşı kayıtsız kalmaktadır. Bu bağlamda, ayet, Allah’ın mesajlarına karşı olan alaycı tutumu, inananların karşılaştığı zorlukları ve toplumun genel ahlaki durumunu ortaya koymaktadır. Mekke’deki inkarcıların, peygamberin getirdiği ilahi mesajları ciddiye almadan dinlemeleri, onların ruhsal ve ahlaki durumlarının bir yansımasıdır. Bu sure, inananlara sabırlı olmalarını, mesajların önemini kavramalarını ve alay edenlerin sonunun kötü olacağını hatırlatmaktadır. Ayetin genel mesajı, din ve inanç konularında ciddiyetin ve saygının önemini vurgulamaktadır. Ayrıca, bu tür alaycı tutumların, toplumda yaygınlaşmasının olumsuz sonuçları olacağına dair bir uyarı niteliğindedir.

Ayetin okunması sırasında 'müstehzi' kelimesinin tecvid kuralları gereği, 'مُسْتَهْزِئِينَ (müstehzi'în)' ifadesinde idgam uygulanmaktadır.

Ayette geçen 'Rab', 'yeni' ve 'dinlemek' kelimeleri Kur'an'da sıkça yer almaktadır. Bu kelimelerin sık kullanımı, İslami öğretilerde Allah'ın önemini, sürekli olarak gelen ilahi mesajların yeniliğini ve insanların bu mesajları dinleme yükümlülüğünü vurgulamak amacı taşımaktadır. Özellikle 'Rab' kelimesi, Allah'ın yüceliğini ve insanlarla olan ilişkisini ifade ederken, 'yeni' ifadesi de sürekli bir yenilik ve tazelik arayışını sembolize eder. 'Dinlemek' kelimesi ise dikkat ve ciddiyetle yaklaşılması gereken bir eylemi temsil eder.