Enbiya Suresi 22. Ayet

Enbiya Suresi, Mekke döneminde inmiş olup, genel olarak tevhid, peygamberlik ve ahiret inancı gibi temel İslam inançlarını vurgular. Bu surede, Allah’ın birliğine ve O’nun yüceliğine dair birçok örnek verilmekte, insanların O'na yönelmesi gerektiği anlatılmaktadır. 22. ayet, bu bağlamda oldukça dikkat çekicidir. Ayette, gökler ve yerin yaratılmasının bir bütün olarak Allah’a ait olduğu ve Allah’tan başka bir ilahın varlığının, düzenin bozulmasına yol açacağı ifade edilmektedir. Bu, Allah’ın yüceliğini ve ilahlığını pekiştiren bir mesajdır. Ayrıca, ayet, Allah’ın tüm nitelendirmelerden münezzeh olduğunu vurgulayarak, insanların O’na atfettikleri eksikliklerden uzak olduğunu belirtmektedir. Mekke dönemi hitap ettiği için, o dönemdeki müslümanların imanlarını pekiştirmeyi amaçlamaktadır. Ayetin yer aldığı sure, aynı zamanda peygamberlerin görevlerini ve insanlığa olan tebliğlerini de içermekte, bu bakımdan inanç temellerini kuvvetlendirmeyi hedeflemektedir.

Ayetin bazı kelimelerinde tecvid kuralları uygulanmaktadır. Örneğin, 'مَـٰبُوتً' kelimesinde 'idgam' kuralı kullanılırken, 'أَرْشُ' kelimesinde 'med' uygulanmaktadır.

Ayet içinde geçen kelimelerin Kur'an'da sıkça geçmesi, İslam inancının temel unsurlarını oluşturduğundan kaynaklanmaktadır. Özellikle 'mabut' kelimesinin kullanımı, Allah’ın birliğini ve O’ndan başka ilahların varlığının mümkün olmadığını vurgulamak için önemlidir. 'Yaratan' anlamına gelen 'خَلَقَ' kelimesinin sıkça geçmesi, Allah’ın yaratıcı gücünü ifade ederken, 'أَرْشُ' kelimesi, Allah’ın yüceliğini ve kudretini simgeler. Bu kelimelerin tekrarları, tevhid inancını pekiştirme ve okuyucuların dikkatini bu temel noktalara çekme amacı taşımaktadır.