Enbiya Suresi 28. Ayet

Enbiya Suresi, Mekke döneminde inmiş bir suredir ve peygamberlerin hayatlarına, mesajlarına ve insanlara olan etkilerine dair birçok önemli temayı içerir. Bu sure, Tanrı'nın varlığını, birliğini ve peygamberlerin getirdiği mesajların önemini vurgulamaktadır. 28. ayet özelinde, Allah'ın bilgisi ve şefaat kavramı ön plana çıkmaktadır. Bu ayet, Allah'ın her şeyin öncesini ve sonrasını bildiğini, onun rızasını kazananların dışında kimseye şefaat edilemeyeceğini belirtmektedir. Bu bağlamda, ayet, insanların Allah’ın otoritesi karşısındaki duruşuna ve O’na olan saygı ve korkularına dair önemli bir perspektif sunmaktadır. Ayetin içeriği, insanların yaşamları üzerindeki ilahi bilgiyi, insanların yaptıkları ve yapacakları ile ilgili olan bilgiyi kapsamaktadır. Bu, insanların davranışlarının ve niyetlerinin Allah tarafından tamamen gözlemlenip bilindiğini hatırlatır. Ayrıca, Allah'ın hoşnut olduğu kimselerden başkasına şefaat edilemeyeceği ifadesi, insanların iyi ameller yapmaları ve Allah’ın rızasını kazanmaları gerekliliğini de vurgular. Ayetin son kısmı, insanların O'na olan korkularının, titreme ve saygı ile ifade edilmektedir. Bu, bireylerin Allah'a karşı duydukları derin saygıyı ve O'nun yüceliği karşısındaki teslimiyetlerini yansıtır.

Ayet boyunca bazı tecvid kuralları öne çıkmaktadır. Özellikle, 'şefaat' kelimesindeki 's' sesi idgam durumundadır ve 'يَعْلَمُ' kelimesinde ise med uygulanmaktadır.

Bu kelimeler, Kur'an'da sıkça kullanılan kavramlardır. Bilgi ve anlayışın önemini vurgulayan 'يَعْلَمُ' kelimesi, Allah'ın mutlak bilgisini temsil ederken, 'شَفَاعَةً' kelimesi, insanların ruhsal durumlarını ve Allah katındaki konumlarını ifade eder. 'يَخْشَى' ise, insanın Allah'a olan saygısını ve korkusunu yansıtan bir kelimedir. Bu kelimelerin sık kullanılması, Kur'an'ın insanlara yönelik hitaplarında bilgi, şefaat ve korku gibi temel kavramların önemini göstermektedir.