Enbiya Suresi 32. Ayet

Enbiya Suresi, Mekki bir sure olup, genel olarak peygamberlerin hayatlarından, Allah'ın varlığından ve kudretinden bahsetmektedir. Surenin ana teması, insanların inkarı ve itaatsizliğidir. Ayet 32, gökyüzünün Allah'ın bir yaratılışı olarak korunmuş bir tavan olduğuna ve insanların bu delillerden yüz çevirmesine dikkat çekmektedir. Bu ayet, insanların göz ardı ettikleri doğal olayların ve gök cisimlerinin Allah'ın varlığını kanıtlayan deliller olduğunu vurgular. Enbiya Suresi, insanların Allah'ın ayetlerini nasıl görmezden geldiğini ve bu konudaki inatlarının sonuçlarını anlatmaktadır. Bu bağlamda, ayette gökyüzü, yaratılışın yüceliğini simgelerken, insanların inkarı ise insanların cehaletini ve bilinçsizliklerini ifade eder. Ayet, aynı zamanda Allah'ın kudretinin büyüklüğünü vurgulayan bir hatırlatmadır. Bu sure, inkarcıların dikkatini çekmeyi amaçlamakla birlikte, inananlara da Allah'ın varlığını hatırlatmayı hedefler.

Ayet içerisinde, özellikle 'مَفْعُولٌ' kelimesi, Allah’ın koruma eylemini belirtirken; 'سَمَاءً' kelimesi, gökyüzünü ifade eder ve Allah'ın kudretinin genişliğini simgeler. 'آيَاتٍ' kelimesi ise Allah’ın varlığını ve kudretini gösteren delilleri ifade eder. Bu kelimelerin tecvid kuralları arasında, 'مَفْعُولٌ' kelimesinde idgam (bitişik okunma) kuralı uygulanmakta; 'آيَاتٍ' kelimesinde ise med (uzatma) kuralı geçerlidir.

Ayet içerisinde geçen kelimelerden 'مَفْعُولٌ', 'سَمَاءً' ve 'آيَاتٍ' kelimeleri Kur'an'da defalarca geçmektedir. 'مَفْعُولٌ' kelimesi, Allah’ın koruma eylemini ifade eden bir kavram olarak sıklıkla kullanılmakta; bu, korunmanın ve muhafazanın önemini vurgulamaktadır. 'سَمَاءً', gökyüzü anlamında, yaratılışın büyüklüğünü simgeler ve sıkça geçmesi, kainatın evrimine dair dikkate değer tasvirler sunmaktadır. 'آيَاتٍ' kelimesi ise Allah’ın varlığını ve kudretini gösteren delilleri ifade eder ve bu kelimenin sık kullanılması, insanların bu delilleri göz önünde bulundurmalarını teşvik etmektedir.