Enbiya Suresi 42. Ayet

Enbiya Suresi, Mekke döneminde inmiş olup peygamberlerin hayatlarına ve mesajlarına dair önemli bilgiler içermektedir. Bu sure, müşriklerin, Allah'ın birliğine ve peygamberlerin gönderilişine dair itirazlarına karşı bir cevap olarak kaleme alınmıştır. Ayet 42, insanlara Allah'ın azabından korunma yollarını düşünmeleri gerektiğini hatırlatmaktadır. Burada 'Rahman' kelimesinin kullanılması, Allah'ın merhametini vurgularken; insanların rablerine karşı duyarsızlıklarını ve yüz çevirme halleri eleştirilmektedir. Ayet, insanlara, Allah'ın her an her yerde olduğunu ve bu yüzden koruma beklemenin yanlış olduğunu ifade eder. Suratın genel bağlamında, inkar edenlerin akıbeti ve Allah'ın kudretinin büyüklüğü üzerinde durulmaktadır. Müslümanlara ise, Rablerine yönelmeleri ve O’nu anmaktan vazgeçmemeleri gerektiği hatırlatılmaktadır.

Ayetin tecvid kuralları bakımından 'idgam' ve 'med' durumları gözlenmektedir. Özellikle 'وَمَا' kelimesi ile 'يُحِيلُ' arasında bir 'idgam' durumu söz konusudur.

Ayet içinde geçen kelimelerden 'Rahman', Kur'an'da sıkça kullanılan bir terimdir ve Allah'ın merhametini vurgulamak için oldukça önemlidir. 'Zikr' kelimesi, Allah'ı anmak anlamında kullanılması sebebiyle, Müslümanların ibadet pratikleri ile doğrudan ilişkilidir. 'Gece' kelimesinin geçiş sayısı ise, zamanın ve gündüz-gece döngüsünün önemini vurgulamak adına bu tür kelimelerin sık kullanılmasına işaret etmektedir.