Enbiya Suresi 67. Ayet

Enbiya Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir suredir ve genel olarak peygamberlerin tebliğleri, insanlara olan çağrıları ve onların uyarıları üzerine yoğunlaşmaktadır. Bu surede, Allah'ın birliğine ve kudretine dair birçok tema işlenirken, aynı zamanda insanların akletme yetenekleri ve bu yeteneğin doğru kullanılması da vurgulanmaktadır. Ayet 67, Allah'a karşı kayıtsız kalınması ve O'nun dışındaki varlıklara tapılması konusunu ele alarak, insanların akıllarını kullanmaları gerektiği mesajını taşımaktadır. Bu bağlamda, insanların sorgulayıcı bir zihniyete sahip olmaları gerektiği, kendilerine ve inançlarına dair derinlemesine düşünmeleri gerektiği hatırlatılmaktadır. Ayet, insanları eleştirirken, onların akıl yürütme yeteneklerini ve inançlarını sorgulama gerekliliğini ön plana çıkarmaktadır. Enbiya Suresi, peygamberlerin tüm insanlığa ilettikleri mesajları içermesi açısından önemli bir yere sahiptir ve bu ayet, onları dinlemeyen veya yanlış yolda giden insanlara yönelik bir uyarıdır. Bu surede, insanın kendi iradesini kullanarak doğru yolu bulması gerektiği fikri, özellikle bu ayetle daha da belirginleşmektedir.

Ayetin tecvid kurallarında, 'يُهْ' kelimesindeki 'med' kuralı ve bazı kelimelerdeki 'idgam' durumu gözlemlenmektedir.

Bu kelimelerin Kur'an'da sıkça kullanılması, insanın akıl yürütmesinin ve Allah’a yönelişinin önemini vurgulamaktadır. Özellikle akıl (أَكْلَانَ) kelimesinin yüksek sayıda geçmesi, insanların düşünme ve sorgulama gerekliliğine dair sürekli bir hatırlatma yapılması amacı taşımaktadır. Ayrıca, Allah'tan başka varlıklara tapma (تَعْبُدُونَ) eylemi, putperestliğin eleştirisi bağlamında karşımıza çıkmaktadır.