Enbiya Suresi 90. Ayet

Enbiya Suresi, Mekke döneminde inmiş bir suredir ve adından da anlaşılacağı gibi, peygamberlerin hayatlarını ve mesajlarını konu alır. Bu sure, genel olarak kıyamet, tevhid ve Allah’ın varlığına dair deliller sunar. Ayet 90, Hz. Zekeriya'nın duasını kabul eden Allah’ın lütfunu, ona Yahya'yı vermesi ve eşini doğurmaya elverişli kılması ile ilgili bir anlatıma sahiptir. Ayet, inananların Allah’a olan bağlılıklarını, dua ederken gösterdikleri saygıyı ve korku/umut dengesini de gözler önüne serer. Bu bağlamda, ayet hem bireysel hem toplumsal ibadet anlayışını yansıtır. Zekeriya ve eşi, dua ettikleri zaman, hem umutla hem de korkuyla Allah’a yönelmişlerdir. Bunun yanı sıra, hayırlı işlerde yarışma vurgusu, inananların hayatlarındaki aktif rolü ve Allah’a yakınlaşma çabalarını göstermektedir. Bu ayet, dua etmenin ve Allah’a güvenmenin önemini de vurgulamaktadır. İnsanın hayatta karşılaştığı zorluklar karşısında, Allah'a yönelmesi gerektiğine dair derin bir anlayış sunar. Ayrıca, ayet, Zekeriya'nın ve ailesinin Allah'a olan derin saygısını ve itaatini de ortaya koymaktadır. Böylece, ayet, genel olarak inananların Allah’a olan ilişkisini ve bu ilişkinin nasıl şekillendiğini anlatır.

Ayetin tecvidinde, idgam kuralları uygulanmaktadır. Bazı kelimelerde med ve ghunnah uygulanarak doğru telaffuz edilmesi gerekmektedir.

Dua (دعا) kelimesi, Kur'an'da sıkça geçen bir terimdir çünkü inananların Allah’a yönelimlerini ve ibadetlerini ifade eder. Ayrıca, Yahya (يَحْيَى) ismi, onun peygamberlik misyonu ve Zekeriya’nın duasının kabul edilmesi için sembolik bir anlam taşır. İyilik (أَحْسَانَ) kelimesinin sık kullanılması, inananların yaşam felsefesinde hayır ve iyilik yapma vurgusunu yansıtmakta olup, bu temanın Kur'an'da ne kadar önemli olduğunu gösterir.