Enbiya Suresi 97. Ayet

Enbiya Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir suredir ve genel olarak peygamberlerin hayatlarına, insanlığın geçmişine ve kıyametin geleceğine dair mesajlar içermektedir. Bu sure, gerçekliğin ve insanın bu gerçek karşısındaki tutumunun sorgulandığı bir çerçeve çizer. Ayet 97, kıyamet gününün yaklaşmasıyla ilgili bir uyarı niteliği taşıyan bir ifadedir. İnkar edenlerin, kıyametin eşiğine geldiklerinde gözlerinin açılması ve pişmanlık duyması, insanın dünyadayken sahip olduğu gafletin sonuçlarını anlaması üzerine kuruludur. Bu bağlamda, ayet, insanların öteki dünyadaki durumları karşısında bir farkındalık ve dönüşüm istemektedir. Sure, genel olarak Allah'ın birliğini, peygamberlerin görevlerini ve ahiret inancını vurgularken, bu ayet de bu temaların somut bir şekilde ortaya konmasıdır. Mekke döneminin zorlukları içinde inananlar için bir cesaret kaynağı ve inkar edenlere bir uyarıdır. Ayet, kıyametin gerçeğini anlatırken, insanların o an geldiğinde yaşadığı şok ve pişmanlık duygularını dile getirir. Bu bağlamda, Enbiya Suresi'nin bu ayeti, insanları düşünmeye ve gerçekleri sorgulamaya davet eden önemli bir mesaj taşımaktadır.

Ayet içinde bazı belirgin tecvid kuralları vardır. Örneğin, "وَ" (ve) harfi ile başlayan kelimelerde idgam ve med kuralları uygulanabilir.

Bu kelimelerin Kur'an'da sıkça geçiyor olması, inkar etme, gözlerin açılması ve vaad edilen şeylerin gerçekliği gibi temel kavramların önemini vurgular. İnsanların bu kavramlar etrafında dönen anlatılara karşı duyduğu merak ve tartışmalar, bu kelimelerin sıklığını artırmıştır.