Hûd Sûresi 102. Ayet

Hûd Suresi, Mekke döneminde nazil olmuştur ve genel olarak peygamberlerin kavimlerine yönelik uyarılarını, onların inkârlarını ve sonuçlarını ele alır. Özellikle geçmiş kavimlerin yok oluş sebep ve sonuçlarına dikkat çekilmekte, bu durumun ibret alınması gereken bir ders olduğu vurgulanmaktadır. Bu ayet, Rabbinin zulme uğrayan şehirlerdeki halkı yakalamasıyla ilgilidir ve bu şekilde bir yakalamanın acı ve şiddet dolu bir sonuç doğuracağını belirtir. Ayet, adaletin tecellisi adına Rabb'in iradesinin nasıl işlediğine dair bir uyarı niteliğindedir. Ayrıca, zulmün sonunun ağır sonuçlar doğuracağı mesajı verilmektedir. Hûd Suresi, bu bağlamda, toplumlarda adaletin sağlanması, zulmün önlenmesi gerektiğini konu edinirken, geçmiş kavimlerin başına gelenleri hatırlatarak okura ibret vermeyi amaçlamaktadır.

Ayet içerisinde geçen kelimelerin bazıları, Arapça dilbilgisine göre farklı şekillere girebilir. Örneğin, 'عَذَاب' kelimesi, çoğul hâlinde 'عَذَابَات' şeklinde kullanılabilmektedir. Ayrıca, 'رَبّ' kelimesinin izafeti, Allah'ın büyüklüğünü ve otoritesini vurgulamak için farklı bağlamlarda kullanılabilmektedir. Tecvid kuralları açısından, ayetteki 'ذَالِمَةٍ' kelimesinde idgam ve med kuralı uygulanabilir.

Kur'an'da geçen bu kelimelerin kullanım sıklığı, belirli temalar etrafında dönmektedir. 'رَبّ' kelimesi, Rab olmanın anlamı ve O'nun otoritesinin ifade edilmesi açısından sıkça yer almaktadır. 'عَذَاب' kelimesi, insanlara verilen uyarıların ve sonuçlarının sembolü olarak öne çıkmakta ve bu nedenle Kur'an'da sıkça kullanılmaktadır. 'ظَالِم' kelimesi ise, zalimlerin durumunu ve adaletin tecellisi konusunu vurgulamak için önemlidir. Bu kelimelerin tekrar tekrar kullanılması, okuyuculara zulmün sona erdirilmesi ve adaletin sağlanması gerektiğini hatırlatmaktadır.