Hûd Sûresi 118. Ayet

Hûd Suresi, Mekke döneminde inen surelerden biridir ve esas olarak tevhid inancı, peygamberlerin davetleri, kıyamet, ahiret hayatı ve insanların bu dünyadaki sorumlulukları üzerine odaklanmaktadır. Ayet 118, insanların bir tek ümmet haline gelmeme durumunu ele alır. Bu ayet, insanların farklı inançları ve ihtilafları ile ilgili bir tespit niteliğindedir. Genel olarak, insanların yaratılışı gereği ihtilaf etmeye eğilimli oldukları anlatılmaktadır. Bu bağlamda, ayet, Allah'ın iradesinin insanların tek bir inanç etrafında birleşmeleri üzerine olmadığını, aksine farklılıkların insanların tabiatı gereği olduğunu vurgular. Hûd Suresi, Mekke döneminde inmiş olması sebebiyle, o dönemdeki müslümanların ve müşriklerin karşılaştığı zorlukları ve inanç çekişmelerini de gözler önüne serer. Bununla beraber, insanların her bir bireyinin Allah'ın iradesi doğrultusunda farklı yollara yönlendirilmiş olmasının sonuçları üzerinde durulmaktadır. Ayette, insanların ihtilafları, bir yandan Allah'ın merhameti ile açıklanırken, diğer yandan insanların yaratılış amaçları ile de ilişkilendirilmiştir.

Ayetin tecvid açısından dikkat çeken noktaları arasında "idgam" ve "med" kuralları yer almaktadır. Örneğin, ‘رَبِّكَ’ kelimesinin okunuşunda med kullanımı dikkate alınmalıdır.

Ayet içerisinde geçen kelimeler, Kur'an'ın genel temalarıyla uyumlu olarak sıkça karşılaşılan kelimelerdir. ‘رَبِّكَ’ (Rabbin) kelimesi, Allah'ın kudretini ve insanlarla olan ilişkisindeki otoritesini yansıtırken, ‘أُمَّةً’ (ümmet) kelimesi, toplum ve birliktelik temalarını gündeme getirmektedir. ‘يَخْتَلِفُونَ’ (ihtilaf ederler) kelimesi ise insan doğasının ve toplumsal ilişkilerin karmaşıklığını ve farklılıklarını ifade eder. Bu kelimelerin sık kullanımı, insanın inanç ve değerler konusundaki farklılıklarını ve bu farklılıkların Allah'ın bir iradesi dahilinde olduğu fikrini pekiştirmektedir.