Hûd Sûresi 21. Ayet

Hûd Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir suredir ve adını bu surede Hz. Nuh'tan sonraki elçi olan Hz. Hûd'dan alır. Hûd, kavmi Âd'a gönderilmiş bir peygamberdir ve bu surede, Nuh'un kavmi, Âd ve Semud gibi kavimlerin inkâr edişleri ve sonuçları üzerinde durulmaktadır. Ayet 21 ise, kendilerine zarar veren ve uydurdukları şeylerin kendilerinden kaybolup gittiğinden bahsetmektedir. Bu ayet, genel olarak insanların kendilerine zarar vermelerinin ve sahte inançların, onları nasıl yönlendirdiğinin bir yansımasıdır. Mekke dönemindeki müşriklerin durumlarını ve öz benliklerine verdikleri zararı ele alırken, bu tür inançların geçici ve sonuçsuz olduğunu vurgulamaktadır. Bu bağlamda, ayet, insanın kendi eylemlerinin sonuçlarıyla yüzleşmesi gerektiğini ve sahte değerlerin arkasında koşmanın sonuçlarını anlamaya yönelik bir uyarı niteliğindedir.

Ayet, Arapça dilbilgisi açısından bazı temel tecvid kurallarına tabidir. 'İdğâm' (yutma) kuralları, ayetteki bazı kelimelerin birleşimlerinde etkili olabilir. Ayrıca, uzunluk (med) kuralları da bazı kelimelerin okunmasında dikkate alınmalıdır.

Ayet içinde geçen kelimeler, Kur'an'da sıklıkla tekrarlanan kelimelerdir. 'خَسِرَ' kelimesi, insanların eylemlerinin sonuçlarına vurgu yaparak, her insanın kendi hayatındaki kayıpları belirtir. 'أَفْكًا' kelimesi, asılsız ve geçersiz olan inançları temsil eder ve bu tür iftiraların insanları nasıl etkilediğini gösterir. 'غَابَ' ise, kaybolmanın geçici doğasını ifade eder ve bu kelimelerin kullanımı, insanlara gerçeklikten uzaklaşmanın sonuçlarını düşündürmeyi hedefler.