Hûd Sûresi 47. Ayet

Hûd Suresi, Mekke döneminde inmiş bir sure olup, genel olarak peygamberlerin tebliğ ettiği mesajları ve kavimlerinin inkârlarını ele almaktadır. Bu sure, özellikle Nuh peygamberin hikâyesine yoğun bir şekilde yer vermektedir. Nuh peygamberin, kavmi tarafından reddedilişi ve sonrasında gelen tufan olayı, bu bağlamda önemli bir yer tutar. Ayet 47, Nuh'un Allah'a karşı duyduğu saygıyı ve tevazuyu ifade eder. Burada Nuh, bilmediği bir şey istemekten Allah'a sığındığını ve bağışlanmadığı takdirde zarara uğrayacağını belirtmektedir. Ayette, Nuh'un Allah’tan gelen vahye olan teslimiyeti ve kendi acizliğini kabullenmesi dikkat çekicidir. Bu bağlamda, Nuh peygamberin duaları, halkına karşı olan sorumluluklarının bilincinde olduğunu ve en yüksek merhameti aradığına işaret eder. Hûd Suresi'nin genel içeriği, sabır, iman ve Allah'a olan itaat üzerine yoğunlaşmakta ve insanlığa doğru yolu göstermeyi amaçlamaktadır.

Ayetin telaffuzunda bazı tecvid kuralları uygulanmaktadır. Özellikle 'idgam' ve 'med' kuralları, bazı kelimelerin bitimlerinde ve birleşimlerinde uygulanmaktadır.

Ayet içinde geçen kelimeler, Kur'an'da sıkça kullanılan ve hem dua hem de teslimiyet ifadeleri olarak öne çıkan kelimelerdir. 'Rabbim' kelimesi sıkça yer alarak, Allah'a olan kulluk ve O'na olan itaatin ifadesidir. 'Bağışlama' terimi de sıkça geçmekte olup, insanların Allah'tan merhamet talep etme ihtiyacını belirtmektedir. Bu kelimelerin tekrarları, inananların Allah'a olan bağlılığını ve yardıma ihtiyaç duyduklarını vurgulamaktadır.