İbrahim Suresi 47. Ayet

İbrahim Suresi, Mekke döneminde inmiş olan, Allah’ın birliğine, peygamberlere ve ahiret gününe dair öğretiler içeren bir suredir. Bu surede, özellikle İbrahim peygamberin hayatı, kavmiyle olan mücadelesi ve onun inancı üzerine odaklanılmaktadır. Ayet 47, Allah'ın elçilerine verdiği sözlerin geçerliliği ve bu sözlerden caymayacağı konusunda bir uyarı niteliğindedir. Ayet, hem bir güvence hem de bir ikaz içermektedir; müminlerin Allah’a olan inançlarının sarsılmaması gerektiği vurgulanmaktadır. Burada, Allah’ın kudreti ve intikam alma yeteneği de hatırlatılmaktadır. Ayetin bağlamında, Müslümanların Allah'a olan inancını pekiştirmek ve sıkıntı anlarında sabretmeleri gerektiği mesajı verilmektedir.

Ayetin telaffuzunda dikkat edilmesi gereken bazı tecvid kuralları vardır. Örneğin, 'عَلَى' kelimesinin başındaki 'a' harfi, 'i' harfiyle birleştirildiğinde idgam yapılır. Ayrıca, 'وَعْدُ' kelimesinde med uzunluğu vardır.

Ayet içinde geçen kelimeler arasında 'عَلَى', 'عَزِيزٌ' ve 'مَكِيدٌ' sıkça kullanılan kelimelerdir. 'عَلَى' kelimesi, birçok ayette Allah’ın iradesinin, eylemlerinin ve vaadinin üzerine vurgu yaparken; 'عَزِيزٌ' kelimesi, Allah’ın mutlak kudretini ve üstünlüğünü ifade eder. 'مَكِيدٌ' ise, intikam kavramını ifade ederken, adaletin sağlanacağına dair bir güvence sunar. Bu kelimelerin sık kullanılması, Kur'an'ın temel mesajlarından biri olan Allah’ın gücünü ve adaletini vurgulamak içindir.