İsra Suresi 14. Ayet

İsrâ Suresi, Kur'an'ın 17. suresi olup Mekke döneminde indirilmiştir. Genel olarak bu sure, insanın Allah'a olan sorumluluklarını, vahiy ve peygamberlik konularını, ahiret hayatının gerçekliğini ve insanın hayatındaki seçimlerin sonuçlarını ele almaktadır. Bu bağlamda ayet 14, bireyin kendi eylemlerinin ve düşüncelerinin hesabını ne şekilde vereceği üzerine yoğunlaşmaktadır. Ayet, insanın kendi kitabını (yani eylemlerinin kaydedildiği defteri) okuması gerektiğini vurgulamakta ve bunun sonucunda kişinin nefsinin bu hesap verme sürecinde yeterli olduğunu belirtmektedir. Bu ayet, bireyin ahlaki sorumluluğunu ve kendine dönük bir muhasebe yapmasının önemini vurgular. İsrâ Suresi, insanın yaratılışındaki amacını ve bu amaca ulaşma yolundaki görevlerini hatırlatırken, aynı zamanda ahiret hayatının gerçekliğine de dikkat çeker. Bu nedenle ayet, hem bireysel sorumluluğun hem de maneviyatın pekiştirilmesine yönelik önemli mesajlar taşımaktadır.

Ayet, 'اقْرَأْ' (Oku) kelimesiyle başlayarak, bir emir cümlesi içermektedir. İfadenin dikkat çeken bir diğer unsuru ise 'كَفَيَ' (Yeter) kelimesidir. Bu kelime, ayetin anlamında bireyin kendi iç hesaplaşmasının önemini vurgulamakta ve tecvid açısından 'idgam' gibi kurallara da tabi olabilir, zira bazı harflerin diğerlerine geçişi söz konusudur.

Ayet içinde geçen önemli kelimelerden 'اقْرَأْ' (Oku) kelimesi, Kur'an'da sıkça kullanılan bir emir ifadesidir ve insanın bilgi edinme ve kendini geliştirme sorumluluğunu işaret eder. 'كِتَابَكَ' (Kitabını) kelimesi ise, insanın eylemlerinin kaydedildiği defteri simgeler ve bu tema, Kur'an'da ahiret ile ilgili pek çok ayette geçmektedir. Son olarak, 'كَفَيَ' (Yeter) kelimesi, bireyin kendi nefsinin hesap sorucu olarak yeterli olduğu düşüncesini pekiştirir ve bu kelime, insanın içsel muhasebesinin önemini vurgular.