Kıyamet Suresi 22. Ayet

Kıyamet Suresi, Kur'an-ı Kerim'in 75. suresi olup, Mekke döneminde indirilmiştir. Bu sure, kıyamet günü, ahiret hayatı ve insanların yaptıkları amellerin karşılık bulacağı bir günle ilgili çeşitli tasvirler içermektedir. Sure, insanların ölümü ve ahireti unutmaması gerektiğini vurgular ve bu konular etrafında dönen bir anlatıma sahiptir. Ayet, o günün özelliği açısından yüzlerin durumunu belirterek, insanların o güne yönelik tavırlarını gözler önüne serer. Bu bağlamda, 'O gün yüzler parlar' ifadesi, insanların özündeki iyilik ve güzelliklerin açığa çıkacağına dair bir anlatımdır. Bu tür ifadeler, sure içinde ahiret gününün önemini ve insanların o günki hallerinin nasıl olacağını anlatan bir tema ile örtüşmektedir. Kıyamet Suresi genel olarak, bireylerin kendi yaptıklarıyla yüzleşecekleri bir günü hatırlatarak, toplumu bu konuda bilinçlendirmeyi amaçlar. Bu ayet de bu bağlamda, o gün insanların ruh hallerini ve özlerini açığa çıkaran bir işaret olarak değerlendirilebilir.

Ayetin bazı bölümleri, tecvid kurallarını da içermektedir. Örneğin, 'وُجُوهٌ' kelimesinde 'و' harfiyle başlayan bir ifade olduğundan Med (uzatma) kuralı uygulanmaktadır.

Bu kelimelerin Kur'an'da geçiş sıklıkları, ahiret ve kıyamet teması etrafında şekillenen birçok ayette tekrar eden motifleri yansıtır. Özellikle 'يَوْمَ' kelimesinin sık kullanımı, ahiret gününün önemini ve bu konuda vurgulanması gereken temaları ortaya koyar. 'وُجُوهٌ' kelimesi ise, insanların ruh halinin ve ahlaki durumlarının kıyamet günündeki yansımalarını ifade etmekte önemli bir yer tutar. 'بَارِزَةٌ' kelimesinin daha az geçmesi ise, bu niteliğin belirli bir bağlamda vurgulandığını gösterir.