Mâide Sûresi 120. Ayet

Mâide Suresi, Medine döneminde inmiş olup, İslam toplumunun sosyal ve hukuki yaşamına dair hükümler içermektedir. Bu sure, özellikle yiyip içme, ibadetler ve toplumun genel düzeni ile ilgili kuralları kapsar. 120. ayeti ise, Allah’ın evren üzerindeki mutlak hâkimiyetini ve gücünü vurgulamaktadır. Bu ayet, Kur'an'ın genel temalarından biri olan Allah’ın her şeyi kuşatan otoritesini ve kudretini sergilemekte, ayrıca insanlara ilahi güç ve otoritenin sınırlarını hatırlatmaktadır. Sure, Allah’ın hükümlerinin geçerliliği ve O’nun her şey üzerindeki tasarruf yetkisi hakkında önemli bir mesaj taşımaktadır. Medine dönemi olması itibarıyla, bu ayetler, toplumsal düzenin sağlanmasına yönelik direktifler vermektedir. Ayetin geçtiği surede, insanların Allah’a olan teslimiyetini ve O'na olan güvenlerini artırmaya yönelik öğütler verilmektedir. Bu bağlamda, Mâide Suresi, Müslümanların hayatına yön veren birçok kural ve prensibi içermekte, dolayısıyla toplumsal ve bireysel yaşam açısından temel başvuru kaynağı olmaktadır.

Ayetin bazı kelimeleri, Arapça'da sık kullanılan terimlerdir. 'مُلْكُ' (mülk) kelimesi, sahiplik veya hükümranlık anlamına gelir. 'الْخَلَائِقُ' (halayık) ise, yaratıkları ifade eder. 'قَدِيرٌ' (kadir) kelimesi ise, Allah'ın her şeye gücünün yettiği anlamındadır. Tecvid açısından, ayette idgam ve med kuralları gibi durumlar gözlemlenebilir.

'مُلْكُ' (mülk) kelimesi Kur'an'da sıkça geçmektedir çünkü Allah’ın otoritesini ve sahipliğini ifade eder. 'خَلَائِقُ' (yaratıklar) kelimesi, yaratılanların çokluğunu ve çeşitliliğini vurgulamak üzere kullanılır. 'قَدِيرٌ' (kadir) kelimesi ise, Allah’ın her şeye gücünün yettiğini belirtmek için tekrarlanır. Bu kelimeler, Allah’ın mutlak hakimiyeti ve kudreti üzerine sürekli bir hatırlatma işlevi görür.