Şuara Suresi 225. Ayet

Şuara Suresi, Mekke döneminde inmiş olan ve genel olarak peygamberlik mücadelesini, özellikle de geçmişteki peygamberlerin toplumlarıyla olan ilişkilerini anlatan bir suredir. Bu surede, müminler, inkârcılar ve Allah'ın azabını inkar edenlerin durumu dile getirilmektedir. Ayet 225, bu bağlamda, şairlerin ve sözde bilginlerin durumunu ele alırken, onların gerçeklerden uzak, yanlış ve geçersiz sözler söylediğini ifade eder. Ayet, toplumda yanlış yönlendirmelere, yanıltmalara ve hayali söylemlere dikkat çekerek, bu tür davranışların geçersizliğini ve sonuçlarını vurgular. Ayetin geçtiği surenin genel içeriği, bu tür kişilerin durumu üzerinden, inançsızlığın ve sahte bilgi yaymanın sonuçlarını gözler önüne serer. Şiir ve sözün etkisi, özellikle Mekke toplumunda büyük bir öneme sahip olduğundan, bu tür eleştirilerin yapılması, toplumsal bir uyanışı ve gerçeklere dönüşü teşvik etmeyi hedefler.

Ayetin içinde geçen kelimeler, temel anlamlarıyla birlikte, ayetin genel ifadesinde önemli bir yere sahiptir. 'يَرَىٰ' (görmek) fiili, gözetim ve farkındalık boyutunu temsil ederken; 'وَادٍ' (vadi), geniş alanlar ve geçiş yerleri anlamında kullanılarak, insanların yanılgı ve şaşkınlık içinde dolaşmasına işaret eder. 'سَارِحٌ' (şaşkın) kelimesi ise, akıl karışıklığını ve gerçeklerden uzaklaşmayı simgeler. Ayette, idgam ve med gibi tecvid kurallarına dikkat edilmiştir. Med, 'وَادٍ' kelimesinde görülmekte olup, uzatma gerektirir.

Ayet içinde geçen kelimelerin Kur'an'daki toplam geçiş sayıları, kelimelerin kullanılış sıklığı ve bağlamı açısından önem taşımaktadır. 'يَرَىٰ' kelimesi, görme eylemi ile ilgili kapalı ve dolaylı anlamlar taşıdığından, insanlara farkındalık kazandırmayı amaçlayan bir dil unsuru olarak sıkça kullanılmıştır. 'وَادٍ', doğal alanları ve yaşam yerlerini simgelerken, bu tür kelimelerin sayısının azlığı, belirli bağlamlarda kullanıldığını gösterir. 'سَارِحٌ' kelimesi ise, ruhun ve aklın boşluğunu anlatan bir ifade olarak, az sayıda geçmesi yüzünden daha özel bir anlam taşır.