Şuara Suresi 226. Ayet

Şuara Suresi, Kuran-ı Kerim'in 26. suresi olup Mekke döneminde inmiştir. Genel olarak, bu sure, peygamberlerin hayatlarından bahseder ve onların kavimlerine karşı sergiledikleri tutumları ele alır. Ayrıca, inkarcıların yanlış inançları ve tutumları üzerinde durarak, Allah'ın birliğini ve peygamberlerin mesajlarını vurgular. Ayet 226, bu bağlamda, inkarcıların ve sahtekarların davranışlarını eleştiren bir ifadeye sahiptir. Bu ayette, onları yalan söylemekle ve yapmadıkları şeyleri dile getirmekle itham etmekte, onların sahte davranışlarını gözler önüne sermektedir. Ayetin genel yapısı ve içeriği, inkarcıların tutumlarının eleştirildiği bir örnek niteliği taşır ve bu tutumun toplum üzerindeki olumsuz etkilerini anlatır. Sure içerisinde, inkarcıların şaşkınlık içinde dolaşarak yapmadıkları şeyleri söylemeleri, onların gerçek dışı bir hayal dünyasında yaşadıklarını gösterir. Bu tür ifadeler, Kuran'da sıkça yer alan bir tema olup, hak ile batıl arasındaki mücadeleyi ve inananların karşılaştığı zorlukları gözler önüne serer.

Ayet içerisinde dikkat çeken dil bilgisi kuralları arasında, 'idgam' ve 'med' gibi tecvid kuralları bulunmaktadır. Özellikle bazı kelimelerin birleşim yerlerinde seslerin uzatılması veya hafif değiştirilmesi gibi durumlar gözlemlenebilir.

Ayette geçen kelimelerin Kur'an'da toplam geçiş sayıları, kelimelerin önemini ve sık kullanılan yapıları gösterir. Özellikle 'يَقولُونَ' (söylerler) kelimesinin sık geçmesi, insanların iletişim dilindeki yalancılığı ve yanıltıcılığı vurgulamakta kullanılır. 'مَا' (yapmadıkları), bu yalanların ve gerçek dışı söylemlerin eleştirisinde önemli bir rol oynarken, 'شَكًّا' (şüphe) kelimesi ise inkarcıların tutumlarının belirsizliğini işaret eder. Bu kelimelerin tekrar tekrar kullanılması, Kuran'ın temaları arasında yer alan hakikatin ve doğru söylemenin önemini ortaya koymaktadır.