Yusuf Sûresi 104. Ayet

Yusuf Suresi, Kur'an-ı Kerim'in 12. suresi olup Mekke'de inmiştir. Bu sure, Hz. Yusuf'un hayat hikayesini ve onun kardeşleriyle olan ilişkisini, sabrını ve Allah'a olan teslimiyetini anlatmaktadır. Sure, genel olarak adalet, sabır, aile bağları ve Allah’a güven gibi temaları işlemektedir. Ayet 104, Hz. Yusuf'un tebliğ ettiği mesajın, herhangi bir maddi karşılık talep etmeden, yalnızca bir öğüt ve hatırlatma amacı taşıdığını vurgulamaktadır. Ayrıca, bu ayet, tebliğin özünü ve değerini de ortaya koyar. Yani, gerçek bir müminin, kendi çıkarları için değil, sadece Allah'ın rızası için çalışması gerektiği mesajını içerir. Bu bağlamda, ayet, insanın değerli olanı, maddi çıkarlardan bağımsız olarak kabul etmesi gerektiğine dair önemli bir hatırlatmadır. Söz konusu ayet, insanların dünya hayatında para ve menfaat peşinde koşmalarının ötesinde, Allah'a olan inançlarını ve doğru yolda kalma çabalarını teşvik eden bir bakış açısı sunmaktadır.

Ayet içinde geçen kelimelerden bazıları, özellikle özel isimler veya terimler içermez. Ayrıca, ayetteki kelimeler genel olarak İslam'ın temel kavramlarını temsil eder ve bu kelimelerin gelmesi, tebliğin özüne ve amacına vurgu yapar. Tecvid açısından, ayette med ve idgam gibi kurallar dikkatle uygulanır.

Ayet içinde geçen kelimelerin Kur'an'daki toplam geçiş sayılarına bakıldığında, bu kelimelerin sıkça kullanıldığı görülmektedir. Özellikle 'öğüt' ve 'alemler' kelimeleri, Kuran'da öğüt verme ve insanlara yol gösterme konularının ne denli önemli olduğunu vurgular. Bu kelimeler, insanlara rehberlik etme ve onları doğru yola yönlendirme amacı taşıyan ayetlerde tekrar tekrar ortaya çıkar. Bu durum, Kuran'ın ana temalarından biri olan ahlaki ve manevi öğüt vermenin önemini pekiştirmektedir.