Yusuf Sûresi 105. Ayet

Yusuf Suresi, Kur'an-ı Kerim'in 12. suresi olup Mekke'de inmiştir. Bu sure, Hz. Yusuf'un hayat hikayesini, kardeşleri ile olan ilişkilerini ve onun Allah'a olan teslimiyetini anlatan bir dizi olay içermektedir. Sure, genel olarak sabır, ihanet, güven, affetme ve Allah'a tevekkül gibi temaları işler. Ayet 105 ise bu bağlamda, insanların etraflarındaki delilleri görmemesi ve onlardan yüz çevirip gitmesini dile getirir. Bu durum, insanların genellikle hayatlarındaki açık gerçeklere ve delillere karşı olan kayıtsızlıklarını ve inkarlarını yansıtmaktadır. Ayet, insanın doğası gereği kendi çıkarlarına odaklandığını ve bu yüzden çevresindeki mucizeleri, delilleri ya da işaretleri görmezden geldiğini ifade eder. Mekke döneminde inmiş olması, bu mesajın tebliğ sürecinde karşılaşılan zorluklar ve toplumun inkarcı tavırlarına dikkat çekmek amacıyla önemlidir. Bu ayet, aslında bir uyarı niteliğindedir ve insanlara düşünmeleri, sorgulamaları için bir fırsat sunmaktadır.

Ayetin tecvid kuralları arasında, 'يُعْرَضُونَ' kelimesinde idgam özelliği dikkat çekmektedir. Ayrıca, uzun okuma gerektiren med kuralları da bulunmaktadır.

Ayet içinde geçen kelimeler, Kur'an'da önemli kavramları temsil etmektedir. 'آيَاتٍ' kelimesi, Allah'ın varlığını ve birliğini gösteren delilleri ifade eder ve Kur'an'da sıkça geçerek dikkat çekici bir temel temadır. 'كَم' kelimesi, çokluk ifade ederek insanların çevresindeki delillerin sayısının çok olduğunu vurgular. 'يُعْرَضُونَ' ve 'يَصْرِفُونَ' kelimeleri de insanların bu delillerden yüz çevirerek geçme eğilimlerini belirtir.