Yusuf Sûresi 108. Ayet

Yusuf Suresi, Kur'an-ı Kerim'in 12. suresi olup, Mekke döneminde inmiştir. Bu sure, Hz. Yusuf'un hayat hikayesini anlatan ve onun sabrını, imanı ve Allah'a güvenini öne çıkaran bir içeriğe sahiptir. Ayet 108, sure içinde önemli bir noktayı teşkil eder. Bu ayette, Hz. Yusuf'un kendisinin ve ona uyanların Allah'a çağırdığı ve bu çağrının bilerek yapıldığı vurgulanmaktadır. Ayrıca, Allah'ın yüceliği ve müşrik olmama durumu da ifade edilmektedir. Ayet, Hz. Yusuf'un davet yöntemini ve inançlı kişilerin tutumunu ortaya koyarak, müminlerin nasıl bir yol izlemeleri gerektiği konusunda öğütler vermektedir. Ayet, Allah'a davet etme üzerinde duran bir yaklaşım sergilemekte ve bu davetin bilincinde olunması gerektiğini belirtmektedir. Sure, genel olarak sabır, iman ve Allah'a güven üzerine inşa edilmiştir. Burada Hz. Yusuf, kendi yolunu açık bir şekilde belirtirken, takipçilerine de bu yolda olmanın önemini vurgulamakta ve Allah'a olan teslimiyetini göstermektedir.

Ayetteki kelimelerde dikkat çeken tecvid kuralları arasında, idgam ve med durumları bulunur. Özellikle 'شَانُهُ' kelimesinde med uygulanarak uzun okunabilir.

Kur'an'da sıkça geçen 'Allah' kelimesi, dinin merkezi ve temel inancını ifade etmesi nedeniyle en çok kullanılan kelimelerden biridir. 'Müşrikler' kelimesi, Allah'a şirk koşanları tanımlamak için sıkça geçmektedir ve bu bağlamda, inanç ve tevhid konularının önemini vurgulamak amacıyla yer almaktadır. 'Davet etmek' ise, müslümanların birbirini doğru yola çağırma sorumluluğunu hatırlatmak için yer alan bir terimdir.