Yusuf Sûresi 45. Ayet

Yusuf Suresi, Mekke döneminde inmiş olan Kur'an-ı Kerim'in önemli surelerinden biridir. Bu sure, Hz. Yusuf'un hayat hikayesini, kardeşleriyle olan ilişkisini, onu kuyuya atan kardeşlerinin sonrasında yaşadığı pişmanlığı, Mısır'daki zindanda yaşadıklarını ve sonunda Mısır'da yükselişini kapsamlı bir şekilde anlatır. Ayet 45, zindandan kurtulmuş olan bir adamın, Yusuf’un yorumunu hatırlaması ve bunu fırsat bilerek hemen Yusuf’a gitme isteğini dile getirdiği bir anı ifade eder. Bu durum, Yusuf’un rüyaların yorumu konusunda yetkinliğini ve insanlara olan katkısını vurgular. Yorumun yapılmasında zamanın geçmesi, olayların gelişimini ve hatırlamanın önemini gösterir. Ayet, olayın sonucunun ve bir insanın hayatındaki dönüşümün, hatırlama ve doğru zamanda harekete geçme ile bağlantılı olduğunu ortaya koyar. Yusuf Suresi'nin genel bağlamında, adalet, sabır ve Allah’a tevekkül temaları da işlenmektedir. Bu ayet, aynı zamanda iki kişinin arasındaki diyalogu ve Yusuf’un hayatındaki önemli bir dönüm noktasını temsil etmektedir.

Ayetin tecvid kuralları arasında, idgam ve med durumları bulunmaktadır. Örneğin, 'أَرْسِلْنِي' kelimesinde med harfi olan 'ي' uzatılır.

Ayet içerisinde geçen kelimelerin Kur'an'daki toplam geçiş sayıları, ayetin bağlamı ve içeriği açısından önem taşımaktadır. 'ذَكَرَ' kelimesi, hatırlamanın önemini vurgulamakta ve sıklıkla kullanılmaktadır. 'تَأْوِيلِ' kelimesi, rüyaların yorumlanması bağlamında önemli bir yer tutmakta ve uygun yorum yapma ihtiyacını simgelemektedir. 'أَرْسِلْنِي' ifadesi ise, iletişim ve yardım istemenin sembolüdür. Bu kelimelerin sık geçişi, tema ve içerik açısından bu konuların ne denli kritik olduğunu göstermektedir.